The Battle of Khe Sanh: The Vietnam War

Achtergrond

In 1962 maakten de Verenigde Staten een militaire stap en richtten een kamp op voor het Militair Commando van Vietnam (MAVC). De motieven voor het vestigen van dit kamp waren het voorkomen van enige militaire infiltratie van de vijand uit Laos, het voorzien in een basis waardoor patrouilles in Laos konden worden gelanceerd om Ho Chi Minh in de gaten te houden en uiteindelijk als verdedigingsanker in de gedemilitariseerde zone te fungeren.

Verzinnen

Deze slag ontpitte het Noord-Vietnamese leger tegen de Amerikaanse mariniers en hun bondgenoten. De Amerikaanse strijdkracht, samen goed voor bijna 50.000, werd geleid door generaal-majoor William Westmoreland en mariniers generaal-majoor Rathvon Tompkins. De strijdkrachten omvatten zowel leger-, marinekorps-, luchtmacht- als luchtgevechtseenheden. Daar tegenover stonden de in de minderheid zijnde Vietnam People's Army-troepen onder leiding van generaal Võ Nguyên Giáp. Officiële verslagen van de strijd zijn een bron van controverse, aangezien beide partijen hun eigen zeer verschillende verslagen hebben over wat er feitelijk gebeurde in de slag bij Khe Sanh. Van strategisch belang was Khe Sanh ten zuiden van de gedemilitariseerde zone die de twee strijdende partijen in Vietnam scheidde. De Amerikanen legden nadrukkelijk de nadruk op een breed scala aan wapens in het gevecht, waaronder helikopters, luchtondersteuning, gewone infanterie, scherpschutters en artillerievuur.

Omschrijving

In het begin van oktober 1967 verhoogden de Noord-Vietnamezen hun troepen in het gebied van Khe Sanh met de toevoeging van twee infanteriedivisies, een gepantserd regiment en een artillerieregiment. De troepen van het Noord-Vietnamese leger waren aanzienlijk groot, met schattingen die het aantal tussen 20.000 en 30.000 troepen brachten. Het garnizoen van de Amerikaanse marine kreeg ook versterkingen en op 1 november 1967 werd Operatie Schotland gesignaleerd. Midden januari 1968 werd gemeld dat maar liefst 6000 soldaten en mariniers het gevechtsgebied Khe Sanh en de omliggende gebieden bezetten. Khe Sanh bevond zich op Route 9 van de gevechtszone en vanwege de zware vijandelijke aanwezigheid in de nabijgelegen gebieden konden de Amerikaanse troepen alleen per helikopter naar Khe Sanh komen. Op 20 en 21 januari lanceerde het Noord-Vietnamese leger gecoördineerde aanvallen op de posities ingenomen door de Amerikaanse troepen. Het 6th Battalion, het 2nd Regiment en de 325th Division van het Noord-Vietnamese leger vielen de Amerikaanse mariniers aan in Battle Zone Hill 861. Twee uur later, na de aanval op Hill 861, reageerden de Noord-Vietnamezen opnieuw toen ze de Marine-munitie raakten dumpen bij Khe Sanh. Huong Hoa werd ook aangevallen door de NVA. De gevechten waren zeer intens, en de MAVC-legeradviseurs, Marines van het Gecombineerde Actieplan en de milities van Zuid-Vietnam werden allemaal meegesleept in de strijd terwijl deze escaleerde.

Resultaat

Het exacte aantal slachtoffers dat beide kanten hebben geleden tijdens de Khe Sanh-strijd is erg moeilijk te bepalen, aangezien in veel gevallen de twee strijdende partijen hun eigen ongelijksoortige tellingen leverden. De Amerikaanse mariniers gaven het werkelijke aantal lichamen van de NVA-troepen gedood om 1.602 te zijn, maar schattingen tonen aan dat het totaal aantal NVA-troepen dat stierf in feite waarschijnlijker was tussen 10.000 en 15.000. Het aantal slachtoffers aan de Amerikaanse en Zuid-Vietnamese kant was daarentegen relatief minder, met schattingen die de cijfers tussen de 2.800 en 3.500 doden brachten. Het is erg moeilijk om vast te stellen wie de strijd heeft gewonnen, omdat beide partijen beweerden significante strategische doelen te hebben bereikt.

Betekenis

In juli 1968 verwoestte het leger van de Verenigde Staten het basiscomplex van Khe Sanh en trok zich daarna terug uit het gebied. Na de terugtrekking door de Amerikaanse troepen, trok het Noord-Vietnamese leger in en kreeg de controle over het hele Khe Sanh-gebied. Met het doorbreken van de "McNamara-lijn", bedoeld om Noord-Vietnamese bewegingen naar Zuid-Vietnam te voorkomen, had het Noord-Vietnamese leger nu betere vooruitzichten om communicatie- en bevoorradingslijnen verder naar het zuiden aan te leggen.