Mountain Goat Feiten: dieren van Noord-Amerika

Fysieke beschrijving

De berggeit, of wat wetenschappelijk bekend staat als de Oreamnos americanus, wordt ook vaak de Rocky Mountain-geit genoemd. Het is heel gebruikelijk bloeiend in de bergen, kliffen en koude hooglanden van Noord-Amerika. Berggeiten worden gekenmerkt door hun grote hoeven, langwerpige gezichten, stompe staarten en zwarte hoorns. Baardachtig haar op de kinnen van zowel de mannelijke als de vrouwelijke leden van de soort is aanwezig, samen met een dikke, wollige pelsbedekking die hen in de winter warm houdt, vooral voor degenen die in hooggebergte gebieden wonen. Berggeiten zijn goed uitgerust voor het beklimmen van rotsachtige en steile richels, met krachtige, gespierde voorvoeten. Hun hoeven zijn niet alleen buigzaam, maar worden ook ondersteund met stevige, rubberachtige pads, waardoor hun voeten goed zijn uitgerust voor het omgaan met steile rotsen.

Dieet

De berg of Rocky Mountain, geit, leefde in het wild of in de koude graslanden of kliffen van Noord-Amerika, is waargenomen vrij goed gedijen op een meestal groene dieet bestaande uit korstmossen, struiken, zeggen, grassen, kruiden, varen mossen en bladeren. Deze zijn afkomstig van planten die groeien op de hoog verheven leefomgeving van deze dieren. Deze onbetwiste geiten-antilopen zijn fanatieke plantenetende browsers die het grootste deel van hun tijd spenderen aan eten in de majestueuze bergachtige omgeving van de bovenste Rockies van Noord-Amerika. Wanneer ze worden verbouwd voor gebruik als vee, kunnen ze voornamelijk worden gevoerd met luzerne en graan, evenals met een verscheidenheid aan groenten, grassen en fruit.

Habitat en bereik

De bevolking van berggeiten in Noord-Amerika wordt geschat op ongeveer 100.000 leden. Ze bewonen de Pacifische kustgebieden en Rocky Mountains van Noord-Amerika, evenals de zuidwestelijke regio's van Alaska. Deze omvatten de Cascade Range en andere bergachtige stranden van de Western Cordillera van Idaho, Washington en Montana, noordwaarts naar Alberta, British Columbia en de zuidelijke delen van Yukon. Als geïntroduceerde soort is de berggeit ook te vinden in de staten Colorado, Nevada, Oregon, Utah en het heuvelachtige Olympische schiereiland van Washington. Hoewel deze geitenantilopen voornamelijk een alpiene soort zijn, worden ze soms aangetroffen op zeeniveau in kustgebieden, evenals in sommige beboste gebieden in het binnenland, op zoek naar zout en andere mineralen.

Gedrag

Berggeiten lijken te gedijen als ze in kuddes leven en kunnen volgens het seizoen van het jaar zeer actief worden beschouwd. Tijdens de zomer trekken ze over in zoutwater, terwijl ze de hele dag en nacht grazen. De mannetjes van de soort ('billies') hebben de neiging om meestal alleen te leven, of met een of twee andere mannetjes, terwijl hun vrouwtjes (ook bekend als 'nannies') leven met hun 'kinderen' (juveniele geiten). Kindermeisjes zijn zeer agressief als het gaat om het beschermen van hun kinderen, hun territorium en hun voedselbronnen. Ondertussen zullen de mannetjes elkaar vaak met hun hoorns bevechten voor het voorrecht om te reproduceren met geselecteerde vrouwtjes. Zoals de meeste dieren, vechten berggeiten om verschillende redenen tegen elkaar, wat soms tot letsel of de dood kan leiden, hoewel de laatste consequentie niet vaak voorkomt.

weergave

Het paarseizoen voor berggeiten duurt meestal in de maanden november en december. Ze leven ongeveer 12 tot 15 jaar in het wild terwijl ze in gevangenschap tot 20 jaar kunnen leven. Seksuele volwassenheid voor berggeiten wordt bereikt op ongeveer 2 en een half jaar oud, met paringsrituelen worden getoond door zowel de billetjes als de nannies van de soort. Deze omvatten zeer specifieke, soms zelfs eigenaardige gedragingen, zoals het graven van putten, vechten tussen mannen en het langdurig staren naar de kindermeisjes.