Internationale initiatieven om klimaatverandering aan te pakken
In de afgelopen eeuw heeft de planeet zijn temperatuur geleidelijk zien stijgen. Er zijn talloze argumenten geweest over de exacte oorzaak van deze plotselinge maar alarmerende temperatuurstijging. Sommige mensen baseren zich op de afbraak van de ozonlaag terwijl anderen de temperatuurstijging volledig ontkennen. Voor de meeste wetenschappers is de belangrijkste oorzaak van de temperatuurstijging echter de toename van broeikasgassen in de atmosfeer. Volgens wetenschappers hebben deze broeikasgassen die bestaan uit koolstofdioxide een algemeen effect, waarbij ze ervoor zorgen dat zonne-energie de atmosfeer niet verlaat. Vanwege druk van het publiek en kennis van de ernst van het uiteindelijke resultaat van klimaatverandering, zijn regeringen en andere internationale organisaties bij elkaar gekomen en hebben beleid opgesteld om de klimaatverandering en de effecten ervan te ontkennen.
4. Zevenjarig moslimactieplan over klimaatverandering
Het moslim zevenjarig actieplan voor klimaatverandering is een bindende overeenkomst tussen het islamitische volk bedoeld om milieuvriendelijke praktijken onder moslims in de wereld aan te moedigen. Het beleid wordt uitgevoerd door de Muslim Association for Climate Change Action (MACCA). De conferentie trekt moslimgeleerden, wetenschappers en politieke leiders aan die jaarlijks bijeenkomen om de genomen maatregelen te analyseren en ook om de voorstellen te herzien.
3. Internationaal Carbon Action Partnership
Het International Carbon Action Partnership (ICAP) is een forum dat verschillende landen en overheidsinstanties samenbrengt die reeds het emissiehandelssysteem (ETS) hebben gehandhaafd of van plan zijn te handhaven. Het werd in 2007 in Libanon opgericht door leiders uit meer dan vijftien landen. ICAP biedt leden de mogelijkheid om best practices te delen en ETS te bespreken met als doel de operationele mondiale koolstofmarkt te bedenken. De taak van ICAP kijkt in drie pijlers van de technische dialoog, ETS-knowhow en capaciteitsopbouw. Het richt zich ook op het faciliteren van toekomstige koppelingen, handelsprogramma's en het opbouwen van een sterk partnerschap tussen landen. Het partnerschap bestaat momenteel uit 31 leden met vier waarnemers.
2. Protocol van Kyoto
Het Kyoto-protocol is een internationaal bindend verdrag dat in 1997 is ondertekend met als doel de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de effecten van klimaatverandering in te dammen. De betrokken leiders ontmoetten en ondertekenden het verdrag in de Japanse stad Kyoto, vandaar dat het verdrag zijn naam ontleent. In 2009 hadden 187 landen het Kyoto-protocol geratificeerd. Het Kyoto-protocol moest in twee fasen worden uitgevoerd, waarbij de eerste fase eindigde in 2012. De betreffende broeikasgassen waren koolstofdioxide, stikstofoxide, methaan en zwavelhexafluoride. Het verdrag streefde naar mondiale emissies om tegen 2012 een vermindering van 5% te krijgen voor de eerste fase. De tweede fase van het Kyoto-protocol, ook wel bekend als de Doha-wijziging, had een tijdlijn voor 2013-2020, maar moet nog worden geïmplementeerd.
1. Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
Het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) is een verdrag dat werd ondertekend in juni 1992 tijdens de Earth Summit in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro. Het verdrag werd bijgewoond door alle 197 lidstaten van de Verenigde Naties en alle vermelde beleidsmaatregelen moesten door alle landen binnen de Verenigde Naties worden uitgevoerd. Het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering leidde tot het Kyoto-protocol (1997) en de Overeenkomst van Parijs (2011). De lidstaten zijn verdeeld in vijf groepen die bekend staan als bijlagen; Bijlage I, bijlage II, bijlage B, en de niet-bijlage I.
