Heeft een Olympische atleet gestorven terwijl hij aan het concurreren was?

Sterfgevallen zijn al lange tijd onderdeel van sport, de rigoureuze routines die atleten hun hele leven doormaken om hun conditie te verbeteren, isoleren hen niet van de dood; soms vallen ze gewoon in elkaar tijdens een evenement zonder enige waarschuwing.

De Olympische Spelen zijn niet gespaard gebleven van deze ongelukkige gebeurtenissen, sommige games brengen veel risico's met zich mee en uiteindelijk worden deze risico's soms werkelijkheid en gaat het leven verloren ondanks alle genomen voorzorgsmaatregelen. Er zijn gevallen van atleten doodgegaan in de loop van de spelen.

Oorzaken van sterfgevallen door sporters

Olympische atleten zijn waarschijnlijk de fitste mensen en gezien de trainingsprogramma's die ze volgen als voorbereiding op de Olympische Spelen en andere baanevenementen, is het een zeldzame gelegenheid om ze te zien instorten en sterven. Het is echter al eerder gebeurd en enkele van de oorzaken die in de meeste gevallen worden aangehaald, houden meestal verband met ongevallen. Bijna alle games hebben te maken met snelheid en af ​​en toe gebeuren er botsingen. In zeldzame gevallen veranderen deze botsingen tragisch, maar meestal eindigen sporters met lichte verwondingen die gemakkelijk kunnen worden afgehandeld.

Een andere waarschijnlijke oorzaak van plotse dood is het gebruik van prestatieverbeterende medicijnen, en deze supplementen zijn om een ​​reden verboden omdat ze interfereren met het normale metabolisme van het lichaam. Sommige van deze medicijnen kunnen leiden tot hartfalen wanneer de sporter tot het uiterste wordt gepusht en de dood of permanente schade aan vitale organen van het lichaam kan veroorzaken.

Opmerkelijke sterfgevallen tijdens de Olympische geschiedenis

De eerste geregistreerde Olympische dood was die van Francisco Lazaro, een Portugese marathonloper die stierf aan zonnesteek en hartklachten in Stockholm. Hij had 19 mijl gerend voordat hij instortte.

In 1960 zakte een Deense wielrenner genaamd Knut Jensen in elkaar en viel van zijn fiets in het midden van de baan en brak bij het inslaan zijn schedel en stierf.

In 1964 stierf een Australische skiër genaamd Ross Milne nadat hij van koers veranderde en tijdens een training voor de Olympische Winterspelen in Oostenrijk in een boom neerstortte, hij verpletterde terwijl hij probeerde om te voorkomen dat hij toeschouwers die op de verkeerde plaats stonden, probeerde te raken. In hetzelfde Olympische evenement ontmoette een andere atleet, Kazimierz Kay, een vroegtijdige dood toen ze betrokken raakte bij een treinongeval, ze was Brits.

In 1972 deden zich de meest prominente Olympische sterfgevallen voor toen 11 atleten uit Israël werden vermoord door de Palestijnse terroristische groepering die zich Black September noemde, en het incident verstoorde de Olympische Spelen van 1972 waarbij de meeste naties hun atleten uit protest wegtrokken.

Op de Olympische Winterspelen van 1992, een 27-jarige Nicolas Bochatay, botste een Zwitserse skiër tegen een sneeuwmachine en stierf tijdens het opwarmen in Frankrijk.

In 2000 stierf Hyginus Anugo, een Nigeriaanse relais-sprinter, nadat hij door een voertuig werd geraakt tijdens een training in Sydney, Australië.

In 2010 stierf een Georgische Olympiër Nodar Kumaritashvili vlak voor de openingsceremonie in Canada nadat hij de controle over zijn slee verloor tijdens de training en een stalen paal trof en stierf.