Wat is het verschil tussen de schaal van Richter en Mercali?

Wat zijn de verschillen tussen de schaal van Richter en Mercalli?

De twee schalen verschillen op verschillende aspecten:

  • Schalenbeoordelingen van Richter worden geproduceerd vlak na een aardbeving, omdat wetenschappers de gegevens van verschillende seismografiestations alleen hoeven te vergelijken. De beoordelingen van Mercalli nemen enige tijd in beslag, aangezien onderzoekers met ooggetuigen moeten corresponderen om de gebeurtenissen te bepalen die tijdens de aardbeving zijn waargenomen. Zodra de onderzoekers een idee krijgen van het schadebereik, kunnen ze een passende beoordeling toekennen aan de hand van de Mercalli-criteria.
  • De Mercalli-schaal bepaalt de intensiteit van een bepaalde aardbeving door de waargenomen effecten. De schaal van Richter bepaalt de omvang van de aardbeving in kwestie door de seismische golven te meten.
  • Terwijl de schaal van Richter logaritmisch is, is de Mercalli-schaal lineair. Het meetinstrument dat wordt gebruikt op een schaal van Richter is een seismograaf, terwijl observatie wordt gebruikt op de Mercalli-schaal. De schaal van Richter is absoluut, wat betekent dat overal waar een aardbeving wordt geregistreerd, deze dezelfde meting op de schaal van Richter zal hebben.
  • De Mercalli-schaal is relatief omdat hij afhankelijk is van de gevoelens en reacties van mensen op een aardbeving. Mensen ervaren wisselende niveaus van schudden in verschillende gebieden en hoe verder weg een persoon zich bevindt in het epicentrum, hoe minder trilling wordt gevoeld.

Een aardbeving is de vibratie van het aardoppervlak die het gevolg is van rotsen onder de aardkorst die breken onder stress. Aardbevingen komen meestal voor langs breuklijnen, waar tektonische platen tegen elkaar botsen of langs elkaar glijden. Het breken van de rotsen geeft trillingsenergie vrij die vanaf het focuspunt in alle richtingen straalt. Seismologen gebruiken verschillende methoden om de exacte intensiteit van een bepaalde aardbeving te meten.

De schaal van Richter

De schaal van Richter werd onthuld in de jaren 1930, en het geeft een magnitude-nummer om de grootte van een aardbeving te kwantificeren. De Richter-magnitude van een bepaalde aardbeving wordt afgeleid uit de logaritme van de amplitude van de door seismografen geregistreerde golven. Er worden aanpassingen gedaan voor het verschil in afstand tussen individuele seismografen en het epicentrum van de aardbevingen. Het is een logaritmische schaal van basis-10, wat betekent dat elke orde van grootte tien keer sterker is dan de vorige. Een aardbeving die 5, 0 meet, bijvoorbeeld, bezit een trillende amplitude die tien keer intenser is dan die van een aardbeving die 4, 0 meet op dezelfde afstand. Magnitudes op de schaal worden uitgedrukt in hele getallen en decimalen.

De Mercalli-schaal

Giuseppe Mercalli, een Italiaanse vulkanoloog, introduceerde de Mercalli Intensity Scale in 1885. De schaal werd uitgebreid tot 12 graden van intensiteit door Adolfo Cancani in 1902. De schaal werd ontworpen om de omvang van de schade te bepalen in de nasleep van een aardbeving. De beoordelingen van Mercalli worden toegewezen door Romeinse cijfers. Een aardbeving die lage intensiteit registreert, wordt aangepakt als een I. De hoogste beoordeling is een XII en duidt een aardbeving aan die structuren verwoest, natuurrampen zoals tsunami's en aardverschuivingen veroorzaakt.

Gebruik en toepassing

De Mercalli-schaal wordt alleen gebruikt in bewoonde gebieden en het wordt niet als bijzonder wetenschappelijk beschouwd, aangezien de getuigenverklaringen kunnen verschillen en de opgetreden schade mogelijk niet de sterkte van een aardbeving accuraat weergeeft. De schaal wordt meestal gebruikt bij het vergelijken van de verwoesting veroorzaakt door aardbevingen in verschillende regio's. De schaal van Richter heeft de voorkeur van wetenschappers bij het meten van de omvang van veel recente aardbevingen, omdat het hen in staat stelt de intensiteit van aardbevingen op verschillende locaties en tijdstippen correct te vergelijken.