De Olympische Spelen Mexico Stad in 1968
De Olympische Zomerspelen 1968 werden gehouden in Mexico City, Mexico. De Olympische Spelen in Mexico City waren een internationaal multisportevenement - het eerste dat werd gehouden in Latijns-Amerika en in een Spaans sprekende natie.
Ze waren ook de eerste Olympische spelen die gebruikmaakten van een circuit voor alle weersomstandigheden in plaats van de traditionele sintelbaan voor alle atletiek- en veldwedstrijden. De wedstrijden vonden plaats in de maand oktober en waren de derde Olympische wedstrijd die werd gehouden tijdens het laatste kwartaal van het jaar (na de Spelen van 1956 en 1964 in Melbourne en Tokio). De openingsceremonie werd uitgevoerd op 12 oktober en de slotceremonie op 27 oktober. Mexico City werd gekozen in Detroit, Lyon en Buenos Aires. Ze waren ook de eerste Olympische spelen die op grote hoogte plaatsvonden (Mexico-Stad ligt 2240 meter boven de zeespiegel).
Hoogtepunten van de Olympische Spelen van Mexico in 1968
Landen als de Democratische Republiek Congo, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Guinee, Sierra Leone en Koeweit behoorden tot de eerste timers op de Olympische Spelen in Mexico City in 1968. Het evenement trok meer dan 5000 deelnemers, bestaande uit 4.735 mannelijke en 781 vrouwelijke atleten uit 112 landen. Ze namen deel aan 172 evenementen uit 18 verschillende sporten. Een ander opmerkelijk hoogtepunt van het evenement was de afzonderlijke deelname van Oost- en West-Duitsland.
De Verenigde Staten stonden bovenaan de medaille en kregen 107 medailles. De Sovjet-Unie stond op de tweede plaats met 91 medailles, terwijl Hongarije en Japan respectievelijk 32 en 25 medailles hadden. Mexico, het gastland, stond op de 15e plaats en ontving in totaal 9 medailles. De grote hoogte van Mexico-Stad had een negatieve invloed op veld- en baanevenementen. Het was een extra voordeel voor atleten die trainden op grote hoogte gebieden zoals Kip Keino van Kenia die zilveren en gouden medailles in de wedstrijden won. Tijdens deze Olympische Spelen in 1968 werden ook drugstesten en vrouwelijke verificaties het eerst gedaan.
The Black Power Salute and Protests
Tijdens de Olympische Spelen van 1968 hadden twee zwart-Amerikaanse atleten, Tommie Smith en John Carlos, die een podiumfinish behaalden tijdens het 200 meter tellende race-evenement, een demonstratie van wat de Black Power-begroeting werd genoemd. Tijdens de prijsuitreiking keerden ze op het podium om de richting van hun nationale vlaggen te volgen. Terwijl het volkslied van de Verenigde Staten speelde, hief elk van hen een vuist op met een zwarte handschoen op. Ze hielden de vuisten omhoog totdat het volkslied was voltooid. Bovendien hadden Tommie Smith, John Carlos en een Australische Silver-medaillewinnaar Peter Norman badges van mensen recht op hun jas gespeld. De twee Amerikanen kregen veel kritiek thuis vanwege hun acties die zwarte trots en solidariteit toonden.
Afgezien van het Black Power Salute-incident waren er verschillende andere demonstraties tijdens de Olympische Spelen. Deze omvatten studentenprotesten in de straten, wat leidde tot de dood van honderden jonge demonstranten. De studentenbetogers waren tegen hun financiering door de overheid in plaats van hun sociale programma's te financieren. Vanwege de gebaren en demonstraties van de zwarte atleten, worden de Olympische spelen van 1968 in Mexico-Stad beschouwd als de meest politiek georiënteerde spellen in de geschiedenis van moderne Olympische spelen.
