Bedreigde Zoogdieren in Egypte

Het landgebied van Egypte bestaat voornamelijk uit halfdroge, dorre en stenige woestijnen, begrensd door de kusten van de Middellandse Zee en de Rode Zee. Deze regio's bieden een geschikt ecosysteem voor een groot aantal zoogdieren. De meeste van deze zoogdieren worden bedreigd voor hun populatie tegen de jacht en illegale stroperij, aantasting van habitats en fragmentatie door menselijke activiteiten, die hebben geleid tot de kritieke toestand van de populaties van sommige van deze dieren, zoals de Arabische luipaard. De meeste soorten in Egypte komen veel voor in de Aziatische en Arabische landen zoals Jemen en Saoedi-Arabië.

Arabische luipaard (Panthera pardus nimr)

Het Arabische luipaard is een ernstig bedreigde soort afkomstig uit de bergachtige gebieden en heuvelachtige steppen van het Arabische schiereiland. In Egypte wordt het luipaard gevonden op het Sinaï-schiereiland. De pelage tinten van het luipaard variëren van lichtgeel tot goud met patroonrozetten. Het mannetjesluipaard heeft een lengte van 5, 97 tot 6, 66 voet en weegt 30 kilogram terwijl de vrouwtjes 20 kilogram wegen met een lengte van 5, 25 tot 6, 3 voet. Het nachtdier voedt zich voornamelijk met kleine tot middelgrote prooien, voornamelijk Arabische gazellen, Nubische steenbokken, rotshyrax, kleine knaagdieren, vogels, insecten en vee. Bedreigingen voor de luipaard zijn onder meer uitputting van prooien, aantasting van habitats en fragmentatie.

Mediterrane monniksrob (monachus monachus)

De mediterrane monniksrob is een ernstig bedreigd zoogdier dat uitgroeit tot een volwassen grootte van ongeveer 7, 9 voet lang, met een gemiddeld gewicht van 240 tot 400 kilogram. Mannen zijn zwaarder dan vrouwen. Mannen hebben zwart bont, terwijl vrouwtjes een bruin tot grijze vacht hebben die bleker is op de buik en bijna wit bij mannen. De zeehond heeft opwaarts gerichte neusgaten en een korte, brede en platte snuit. De fokkerij vindt het hele jaar door plaats met piekseizoenen in oktober en november. Het zegel heeft een levensduur van 20 tot 25 jaar en voedt zich met vis en weekdieren. De grootste bedreiging voor het zegel is menselijke interferentie door jagen en vissen.

Nubian Wild Ass (Equus africanus africanus)

De Nubische wilde ezel is een ernstig bedreigde soort die voorkomt in het Gebel Elba National Park. De wilde ezel beslaat voornamelijk de Nubische woestijn. De vacht van de wilde ezel is kort en glad met een lichtgrijze kleur die vervaagt tot wit aan de onderzijde en de benen. De ezel lijkt op de huiselijke ezel en wordt gezegd dat hij een van de voorouders van de huisbedelaar is. Bedreigingen voor de Nubische ezel zijn jacht, concurrentie om schaarse woestijnvoorraden met vee en hybridisatie met de huisezel.

Addax (Addax nasomaculatus)

De addax is een kritisch bedreigde antilope met lange gedraaide hoorns van tussen 55 en 85 centimeter lang. Mannetjes bereiken een hoogte van maximaal 105 tot 115 centimeter, en vrouwtjes van 95 tot 110 centimeter, op de schouders. De vacht varieert in kleur van grijsachtig bruin in de winter tot wit of zandblond in de zomer. De addax is goed aangepast aan de woestijnhabitats en waar de antilope zich voedt met gras, bladeren, vlinderbloemige kruiden en struiken. De addax is een langzaam bewegende antilope waardoor het een gemakkelijke prooi is voor roofdieren en jagers die op sommige plaatsen leiden tot de snelle achteruitgang van de bevolking en uitsterven.

Behoud van Egyptische zoogdieren

Sommige van de andere met uitsterven bedreigde zoogdieren in Egypte zijn de Rhim-gazelle, de Nubische steenbok en de Arabische Oryx. Hoewel een paar beschermde gebieden en wetten zijn vastgesteld, blijven deze zoogdieren bedreigd voor hun populaties, die nog steeds op een alarmerende manier afnemen.

Bedreigde Zoogdieren in EgypteWetenschappelijke naam
Arabische luipaardPanthera pardus nimr
Mediterrane monniksrobMonachus monachus
Nubian Wild AssEquus africanus africanus
AddaxAddax nasomaculatus
Rhim GazelleGazella leptoceros
Nubische steenbokCapra Nubiana
Arabische OryxOryx leucoryx