Welk type regering heeft Cuba?

Cuba heeft sinds 1959 een democratisch centralistisch politiek systeem belichaamd in het principe van "één staat - één partij". Constitutioneel gezien is Cuba een socialistisch land geregeerd door de dictaten van het marxisme. De Communistische Partij van Cuba is de leidende kracht, zowel op het niveau van de maatschappij als in de staat. De regering heeft drie takken zoals bepaald door de grondwet van Cuba: de rechterlijke macht, uitvoerende macht en wetgevende macht. Toch controleert de officiële partij bijna elke sector in Cuba inclusief de media. Als zodanig labelen veel landen over de hele wereld Cuba als een Sovjet democratisch land. Met betrekking tot verkiezingen zijn alleen mensen die niet beschuldigd zijn van een misdrijf of die niet fysiek zijn uitgedaagd, leesbaar voor het stemmen. Cubanen die in het buitenland wonen hebben geen kiesrecht. Krediet is echter betaalbaar voor mensen die twee jaar op het eiland hebben gewoond.

De uitvoerende macht van de regering van Cuba

De Cubaanse uitvoerende macht bestaat uit twee organen. De Raad van Ministers, het kabinet, is het hoogste bestuursorgaan in het land dat de nationale overheid vormt. De president, de eerste vicepresident, de zeven vicevoorzitters van de Raad van State, de secretaris van het uitvoerend comité, de hoofden van alle nationale ministeries en de leden die bij wet zijn gekozen om in de federale regering te dienen, vormen het kabinet. De ministerraad geeft leiding aan en geeft leiding aan buitenlands beleid dat door het land wordt uitgeoefend. Het controleert ook en houdt toezicht op de buitenlandse handel en de nationale begroting. Het dwingt wetten en regels af die zijn aangenomen door de nationale wetgevende macht, ook wel de Raad van State genoemd. Deze laatste bestaat uit 31 leden en functioneert bij het uitoefenen van wetgevende bevoegdheden, zoals het bijeenroepen van huisvergaderingen. De president is het staatshoofd en de leider van de regering

De wetgevende tak van de regering van Cuba

Cuba heeft een eenkamerstelsel parlementair systeem. De Cubaanse nationale wetgevende macht is ook bekend als "Nationale vergadering van volksmacht". Het heeft 612 leden die voor een termijn van vijf jaar dienen. Deze leden houden meestal korte sessies om de beslissingen van de uitvoerende macht te bekrachtigen. De wetgevende macht komt twee keer per jaar bij elkaar en mag regelmatig sessies houden. Het wordt verantwoordelijk gehouden voor het in dienst nemen van kwesties die van invloed zijn op de Cubaanse economie, industrieën, communicatie en transport, constructies, volksgezondheid, defensie, interne handel en buitenlandse zaken. Het heeft afdelingen en organen die toezicht houden op de werkzaamheden van de Commissie, plaatselijke vergaderingen, internationale betrekkingen, administratieve en justitiële zaken.

De justitiële tak van de regering van Cuba

De hoogste rechtbank in Cuba is het hooggerechtshof van het volk. De grondwet regeert het land en iedereen die de bevelen van de rechtbank in het gedrang komt brengen, is leesbaar in het ontkennen van de vrijheden die de grondwet voorschrijft. De rechtbank spreekt zich uit over grondwettelijke kwesties en beoordeelt beroepen van lagere rechtbanken, zoals strafrechtelijke, civiele, arbeidsrechtelijke, administratieve en economische zaken.

Politieke partijen en verkiezingen in Cuba

Cuba beoefent het politieke eenpartijstelsel. Het heeft niet-verplicht kiesrecht, leesbaar voor Cubaanse burgers die al twee jaar in het land zijn. Zulke mensen krijgen alleen dat voorrecht zolang ze 16 jaar of ouder zijn en degenen die niet worden beschuldigd van een misdrijf. Cubanen die in het buitenland wonen, hebben geen stemrecht. De nationale verkiezingen worden gehouden volgens de grondwet van 1976. Verkiezingen betreffen de nominatie van wedijverende kandidaten door kiezers in de nominatiesamenkomsten; provinciale en kandidatuur commissies nomineren federale kandidaten; stemmenstelsel met geheime stemmingen en terugroepen van verkiezingen. Over het algemeen hebben verkiezingen twee fasen: een die zich bezighoudt met de verkiezingen van de afgevaardigden van de gemeenteraad en de andere die de verkiezingen voor de afgevaardigden van de provinciale en nationale assemblee afhandelen. Als een land met één partij is de Communistische Partij de officiële politieke partij. Andere belangrijke partijen zijn onder andere de Liberty-partij van Cuba, de sociaal-democratische coördinatie van Cuba en de christen-democratische partij van Cuba. Het departement Revolutionaire Oriëntatie reguleert de berichtgeving in de media. Geestelijk gehandicapten, gevangenen en mensen zonder politieke rechten kunnen niet deelnemen aan de verkiezingen. In Cuba mogen politieke partijen niet campagne voeren. Kiezers kunnen alleen kandidaten uit hun biografieën en foto's op openbare domeinen en locaties kiezen.

Leiderschap in Cuba

Ook al verklaart het land zichzelf als een democratische staat, het niveau van controle uitgeoefend door de regering reduceert de Cuba-democratie tot een Sovjet of eerder revolutionaire democratie. Veel politieke instellingen en mensenrechten over de hele wereld hebben kritiek geuit op de Cubaanse regering, terwijl anderen de politieke democratie van het politieke systeem van het land hebben geprezen. Fidel Castro kwam aan de macht in 1959 en regeerde tot zijn pensionering in 2008. Vandaar nam zijn broer Raul Castro het over en hij is vandaag de Cubaanse president.