Wat is radioactief afval?
Alle afval dat radioactieve materialen bevat, is radioactief afval. Het zijn bijproducten van een nucleaire elektriciteitsopwekking, nucleaire technologie of kernsplijting en ze zijn gevaarlijk voor alle levende organismen en het milieu. De veranderingen die optreden in de kernreactor maken het radioactieve afval het meest dodelijke afval vergeleken met elke andere energiebron. Uit zijn uiterlijk lijkt radioactief afval hetzelfde als de nucleaire brandstof die in de reactor is geladen. Na de kernreacties zijn de kritieke componenten van het radioactieve afval kleinere atomen die als splijtingsproducten worden aangeduid. Deze splijtingsproducten omvatten schadelijke radioactieve isotopen met diverse elementen zoals alkalimetalen, halogenen en zelfs edelvrije gassen. Deze elementen in het afval maken het gevaarlijk om radioactief te blijven in die staat voor duizenden jaren. Elke blootstelling aan radioactief afval door een levend organisme leidt tot de dood veroorzaakt door acute stralingsziekte.
Samenstelling
De algemene samenstelling van het radioactieve afval is schadelijk geacht voor alle levende wezens op de planeet en het milieu. Het afval heeft een aanzienlijk aantal radionucliden die atomen zijn met een overmaat aan kernenergie waardoor ze onstabiel worden en tijdens het proces van radioactief verval ioniserende stralingen uitzenden die buitengewoon gevaarlijk zijn. Deze radionuclidenisotopen stoten verschillende soorten straling uit op verschillende niveaus die verschillende perioden duren en maken het als zodanig moeilijk voor de wetenschapper om de perfecte plaats van verwijdering te vinden. Een dergelijk radioactief element uit het afval is plutonium-239, dat voor duizenden jaren nog steeds zeer gevaarlijk is voor alle mensen en levende wezens.
Bronnen van radioactief afval
Er zijn verschillende bronnen van radioactief afval. In landen met diverse kerncentrales en behandelcentra voor splijtstof zal een groot deel van het radioactief afval worden uitgestoten door de splijtstofcyclus en de nucleaire wapenverwerking. Er zijn andere belangrijke bronnen van dit afval dan de nucleaire verwerkingsfabrieken zoals industriële en medische afvalstoffen die over de hele wereld worden gevonden. De verwerking van kolen, gas en olie stoot verbindingen uit die, wanneer geconcentreerd, leiden tot NORM (Naturally Occurring Radioactive Materials) die algemeen worden erkend als een bron van radioactief afval.
Classificatie
De classificatie van radioactief afval is gecategoriseerd, afhankelijk van de naties. Mill tailing is een van de classificaties van het radioactieve afval en bevat normaal gesproken enkele sporenhoeveelheden uranium en andere verbindingen zoals radium en thorium. De residuen van de uraniummolen zijn de afvalstoffen die overblijven van de ertshoudende uraniumverwerkingsfabrieken. Wetenschappelijk gezien zijn ze geacht niet hoogradioactief van aard te zijn. De LLW (low-level waste) is een classificatie van het radioactieve afval afkomstig van het ziekenhuis en industrie-afval. Toegevoegd aan deze categorie zijn papieren, kleding en andere items die extreem lage hoeveelheden radioactiviteit bevatten die een korte levensduur hebben. Andere hoogactieve laagactieve afvalstoffen moeten goed worden gehanteerd en moeten tijdens transport voor de veiligheid worden afgeschermd.
het voorkomen
Radioactief afval heeft meer dan 90% uranium, wat 90% van de ongebruikte brandstof is. Het recyclen van dit afval zal leiden tot het genereren van nieuwe energie en dus de hoeveelheid afval op de planeet verminderen. Dit kan gebeuren wanneer het kernafval chemisch wordt verwerkt in een gesloten splijtstofcyclus om de uitstoot van meer afval te voorkomen en de winning van schone energie te vergroten.
