Wat was het Goiânia-ongeluk?
Het ongeluk met Goiania was een radioactief ongeluk dat gebeurde in Goiania, de hoofdstad van de staat Goiás in Brazilië. Het ongeval met Goiania vond plaats op 13 september 1987. Vier levens gingen verloren tijdens het incident en duizenden mensen moesten worden onderzocht op radioactieve besmetting. Het incident wordt beschouwd als een van de ergste nucleaire rampen die hebben plaatsgevonden.
Gebeurtenissen die leiden tot het ongeval
In 1985 verlegde het Instituut Goiano de Radioterapia (IGR) hun primaire locatie en liet een teletherapie-eenheid achter in het verlaten gebouw. In 1987 probeerde een van de eigenaren van de IGR enkele van de objecten die op deze site waren achtergebleven te verwijderen; hij werd echter geblokkeerd door politieagenten. De directeur van Ipasago, Saura Taniguti, gebruikte de politie om Carlos Bezerra te blokkeren van het verwijderen van voorwerpen die achtergelaten waren in het gebouw. Na dit incident heeft de rechtbank beveiligingsbeambten uitgegeven om deze site te beschermen. Gedurende deze periode hebben de eigenaren van de IGR talloze brieven geschreven aan de Nationale Kernenergie Commissie met het verzoek om toestemming om de teletherapie-eenheid te verwijderen vanwege de gevaren die dit voorwerp oplevert.
Op 13 september 1987 beschermden geen bewakers de locatie waar de teletherapie-eenheid was achtergebleven. Roberto dos Santos en Wagner Mota, mannen die op zoek waren naar oud ijzer om te verkopen, profiteerden van de situatie en wisten toegang te krijgen tot het pand. Ze demonteerden de eenheid en droegen hem naar huis, denkend dat het een waardevol voorwerp was. Het uit elkaar vallen van de machine was het begin van het ongeluk sinds dat de straling werd vrijgegeven.
Effecten van het Goiania-ongeval
Het ongeluk in Goiania heeft op zijn minst vier levens geëist en vele anderen getroffen. Deze incidenten hebben geleid tot overstroming van veel mensen naar nabijgelegen ziekenhuizen. Na analyse bleek dat 249 mensen een extreem hoog niveau aan radioactief materiaal hadden. Van deze groep werd vastgesteld dat 129 mensen een interne besmetting hadden. De meerderheid van de mensen die meer straling hadden verbruikt, liepen meer kans om kanker te krijgen.
De federale rechtbank van Goiania gaf de Nationale Kernenergiecommissie de schuld van het niet nemen van de nodige maatregelen om het ontstaan van het ongeluk te voorkomen. Vanwege deze fout werd de Nationale Kernenergie bevolen door het Federale Hof van Goiania om alle slachtoffers van het ongeval met Genua te compenseren.
Na dit ongeval was er behoefte aan een uitgebreide schoonmaakactie om verdere verspreiding van de straling te voorkomen. Afgezien van het verwijderen van de bovengrond van verschillende plaatsen die geïnfecteerd waren, werden huizen ook gesloopt en werden alle items in de huizen onderzocht op elke vorm van radioactiviteit. In sommige huizen werden de huizen geleegd en alle items getest op elke vorm van radioactiviteit. Die items die geen radioactiviteit hadden, werden verpakt in polyethyleen zakken, terwijl die items die waren geïnfecteerd werden verwijderd of gedecontamineerd afhankelijk van het niveau van besmetting. Wetenschappers denken dat zelfs nadat de opruimactie was uitgevoerd, meer dan 7 TBq aan radioactiviteit niet was geëlimineerd.
