Wat is een Abyssal vlakte?

Een abyssal vlakte verwijst naar een vlak gebied in de zeebodem op een diepte van een diepte (10.000 tot 20.000 voet). De grotere abyssale vlaktes kunnen duizenden kilometers lang en breed zijn en liggen over het algemeen aan een continent. Er wordt zeer weinig oppervlaktevariatie waargenomen in deze abyssale vlaktes en ze kunnen in diepte variëren met slechts 10 tot 100 centimeter per kilometer horizontale afstand.

Waar zijn Abyssal Plains gevonden?

Ongeveer 40% van de oceaanbodem van de aarde bestaat uit abyssale vlakten, terwijl de rest van de oceaanbodemtopografie wordt gevormd door onderwaterheuvels, diepe geulen en bergketens. De abyssale vlaktes zijn te vinden in de meeste grote oceaanbekkens van onze planeet, maar komen vaker voor in de Atlantische Oceaan, minder gebruikelijk in de Indische Oceaan en tamelijk zeldzaam in de Stille Oceaan. De Sohm-vlakte in de Noord-Atlantische Oceaan, met een oppervlakte van 900.000 km2, is een van de grootste abyssale vlaktes ter wereld.

Vorming en samenstelling van Abyssal Plains

Accumulatie van sedimenten op het land gedurende lange perioden op de oceaanbodem geeft aanleiding tot de vlakke oppervlakken die kenmerkend zijn voor een abyssale vlakte. De opeenhoping van deze afzettingen, die gemiddeld 1 kilometer dik zijn, egaliseert de onregelmatige topografie op de oceaanbodem. Echter, in sommige gebieden waar sedimenten de onderliggende topografie onvolledig begraven, ontsluiten ontsluitingen van heuvelgroepen of vulkanische heuvels de regelmaat van deze abyssale vlaktes. Sedimenten van slib, zand en grind, evenals vulkanische as, door de wind geblazen stof en chemische precipitaten uit continentale marges, komen in de oceaanwateren en vormen dichte met sediment beladen slurries die door troebelheidsstromen op de bodem van de oceaan worden afgezet. . Lagen van dergelijke sedimenten hopen zich op over langere perioden en creëren deze abyssale vlaktes. Naast anorganische materie, worden organische stoffen, inclusief de microscopische resten van ontelbare organismen, ook als lagen in deze abyssale vlaktes afgezet.

Biologie van Abyssal Plains

Hoewel aanvankelijk geschat als verlaten habitats, hebben wetenschappers recentelijk een hoge microbiële biodiversiteit ontdekt in de abyssale vlaktes. De oceanografische expedities uitgevoerd door de Census of Diversity of Abyssal Marine Life hebben het bestaan ontdekt van ongeveer 2.000 bacteriële, 250 protozoaire en 500 ongewervelde soorten in de abyssale vlaktes van de oceanen van de aarde. De Abyssobrotula galatheae en de Pseudoliparis amblystomopsis zijn de twee diepste zeewezemsoorten die tot de huidige datum zijn geregistreerd. Terwijl sommige van de abyssale zone-soorten, zoals de protozoaire foraminiferen, vrijwel universeel zijn in hun verspreiding, zijn andere endemisch voor sommige specifieke abyssale vlaktes of loopgraven, zoals bepaalde isopod-kreeftachtigen. Vanwege de verbijsterende diepten van de abyssale vlaktes, vereist het onderzoeken van dergelijke habitats echter veel tijd, moeite en budgettering, wat leidt tot het genereren van slechts een kleine hoeveelheid gegevens over de afgelegen eenvoudige ecosystemen, althans voor nu.

Betekenis van de Abyssal Plains

De abyssale vlaktes van de wereld zijn gebieden met een hoog ecologisch, commercieel en strategisch belang. Aangezien de vissen in de bovenste delen van de oceaan snel uitgeput raken door overbevissing, wordt verwacht dat de zeevisserij steeds dieper levende zeevissen zal exploiteren, die door hun langzame omloopsnelheid en langere levenscycli nog sneller bedreigd dreigen te worden perioden dan die momenteel commercieel worden bevist dichter bij het zeeoppervlak. De abyssale vlaktes kunnen ook in de toekomst worden geëxploiteerd voor legale of illegale doeleinden, waaronder het storten van gevaarlijke afvalstoffen zoals radioactief afval, worden gebruikt als begraafplaats voor verwijderde schepen en boorplatforms, en voor de plaatsing van afvalwater en baggerspecie van kustgebieden gebieden. De abyssale vlaktes kunnen ook de toekomstige locaties zijn voor de winning van mineralen, olie en gas, waardoor de diepgelegen zeebodem die vatbaar is voor aantasting van het milieu al rampzalige gevolgen heeft voor land en ondieper water.