Wat is de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)?
I. Relevantie van de WHO
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft een speciale feestdag gevierd over de hele wereld op 7 april, die dient als een bewijs van zijn succesvolle leiderschap als een rentmeester die werkt voor de wereldwijde gezondheid. Het is ook een dag waarop mensen en naties één gezondheidsprobleem aanpakken en manieren vinden om mensen te beschermen tegen gezondheidsbedreigingen. De organisatie respecteert de individuele vrijheden en de verantwoordelijkheden van hun overheden om de burgers van de aarde te beschermen tegen gezondheidsgevaren en ziektes door te werken aan veilig water en schone lucht te garanderen.
De relevantie van de Wereldgezondheidsorganisatie gaat door tot in de 21e eeuw, met de hoop en gedreven toewijding om mensen te helpen en te helpen het hoogst mogelijke niveau van gezondheid te bereiken in de wereld van vandaag en in de toekomst. De organisatie heeft haar doelstellingen in het kader van haar grondwet gedefinieerd als het zijn van de voorhoede van grote internationale gezondheidsgerelateerde initiatieven. Het stelt ook dat, waar en wanneer gezondheid wordt bedreigd, het er zou zijn om het welzijn van de mensen te herstellen.
De WHO is erop gericht om leiderschap te leveren bij het bereiken van een goede gezondheid over de hele wereld, door dit te doen in partnerschap en samenwerking met andere organisaties in haar plicht om de algehele goede gezondheid van alle mensen in de wereld te verzekeren. In de loop van de tijd is de organisatie gaan weten welke wegen zij moet bewandelen om voortdurend van dienst te zijn bij het verbeteren van de gezondheid van de wereldbevolking. Het doel van de organisatie hiervoor, uiteengezet in Millennium Development Goals (MDG's), is om samen te werken met haar lidstaten en om haar acties te synchroniseren met andere betrokken landen en instanties in het internationale gezondheidssysteem.
II. Geschiedenis van de Wereldgezondheidsorganisatie
Het jaar 1851 zag de conceptualisering van het idee (en voor een behoefte) om een Wereldgezondheidsorganisatie op te richten. Dit concept heeft echter pas ongeveer een eeuw later, na de Tweede Wereldoorlog, definitief wortel geschoten. Voorafgaand aan de oprichting van de organisatie, werd de grondwet ondertekend door 61 VN-lidstaten op 22 juli 1946, de oprichting van haar hoofdkantoor in Genève, Zwitserland. De Wereldgezondheidsorganisatie staat onder de World Health Assembly en haar jaarlijkse vergaderingen vinden elk jaar in mei plaats in Genève. De directeur-generaal wordt benoemd voor een periode van vijf jaar en het dagelijks bestuur bestaat uit 34 leden die elk een zitting hebben van drie jaar. De huidige leider van de WHO is directeur-generaal Margaret Chan.
Op 7 april 1948 formaliseerde de Ontwikkelingsgroep van de Verenigde Naties de oprichting van de Wereldgezondheidsorganisatie. De nieuwe organisatie nam toen onder zijn vleugels twee VN-gezondheidsinstanties. Namelijk, dit waren de League of Nations Health Organization en de Office International d'Hygiene Publique . De WHO is opgericht om te zorgen voor de gezondheidsproblemen in de wereld en heeft 194 lidstaten die ook tot de Verenigde Naties behoren. Een van de eerste zorgen was de uitroeiing van kleine pokken.
De organisatie publiceert ook het World Health Report, de Worldwide Health Survey en World Health Day. Deze gezondheidsrapporten werden voor het eerst gepubliceerd in 1995 en blijven de lidstaten informeren over informatie die van invloed is op het financierings- en gezondheidsbeleid van elk land. Op een bredere schaal zijn de gepubliceerde gegevens en informatie over gezondheid ook beschikbaar voor het publiek, inclusief gewone burgers, journalisten, onderzoeksinstellingen en universiteiten. De onderwerpen en thema's variëren ook voor elk onderwerp, van gezondheidszorgfinanciering voor gezondheidszorg tot gezondheidsbeveiliging en geestelijke gezondheid. Met name één gepubliceerd onderzoek naar die personen ouder dan 50 jaar, in zijn "Study on Global Ageing and Adult Health". De enquête betrof 50.000 mensen in 23 landen.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft ook een online database opgezet voor mensen met een verstandelijke beperking, met als doel het uitbannen van mensenrechtenschendingen jegens deze groep mensen. Het heet MiNDbank (net zoals het is gespeld) en het ging live op het World Wide Web op Human Rights Day. De website en database bevatten gevarieerde informatie over mensenrechten, mentale handicap, middelenmisbruik en andere relevante onderwerpen. Het bevat ook informatie over de wetgeving in veel landen met betrekking tot beleid, strategieën en servicenormen voor mensen met deze aandoeningen.
Tegenwoordig is de WHO een gespecialiseerd bureau dat zich bezighoudt met het vinden van manieren om infectieziekten te stoppen, zoals Ebola, malaria, HIV / AIDS en tuberculose. Enkele van de succesvolle programma's van de WHO waren de inentingsdrift voor tuberculose (1950), die voor de uitroeiing van malaria (1955) en de eerste wereldwijde blik op diabetes mellitus. De organisatie heeft ook in 1965 het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek uitgelokt. In 1979 verklaarde de WHO de totale uitroeiing van pokken. Toen, in 1998, nam de overleving van baby's toe en nam de levensverwachting toe, en werd deze ook als zodanig door de organisatie gedefinieerd.
De WHO heeft ook andere taken, zoals onderzoek naar de verlichting van niet-overdraagbare ziekten, ontwikkeling en veroudering, voedselzekerheid, gezond eten, seksuele en reproductieve gezondheid, alcohol- en drugsmisbruik en gezondheid op het werk. Het budget voor 2015 voor al deze zorgen werd gefinancierd door een bijdrage van USD 930 miljoen in USD van de lidstaten waaruit het bestaat. Een extra USD $ 3 miljard was ook afkomstig van andere donaties van over de hele wereld.
III. Belangrijkste functies van de WHO
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft haar doel bekend gemaakt vanaf de eerste dag van haar oprichting. Echter, elk jaar of zo, kan de hoofdagenda veranderingen zien, aangepast aan de veranderende gezondheidsbehoeften van de wereld. De vele functies zijn het resultaat van zorgvuldige analyses van de leiderschapsrollen van de organisatie op het internationale toneel. Dat het altijd neutraal staat en zijn universele lidmaatschap ook eert, is net zo belangrijk als zijn bekende conventie. Het Elfde Algemeen Werkprogramma 2006-2015 definieert de zes hoofdfuncties van de organisatie en deze worden onmiddellijk hieronder vermeld.
1. Handelt als leider over zaken die belangrijk zijn voor de gezondheid en werkt samen met andere landen.
2. Creëert de onderzoeksagenda en volgt het genereren, vertalen en verspreiden van belangrijke kennis.
3. Normen en normen creëren en ook hun promotie en monitoring implementeren.
4. Uitleggen van ethische en empirisch onderbouwde beleidsopties.
5. Technische assistentie geven, verandering katalyseren en duurzame institutionele capaciteit creëren.
6. Het bewaken van de gezondheidsvoorwaarden en het aanpakken van de gezondheidstrends.
Millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling
In september 2000 hebben de 191 landen van de Verenigde Naties ook doelen gesteld voor 2015 onder de vlag van 'Millennium Development Goals'. Deze voortdurende doelen zijn:
1. Om armoede en hongersnoden te stoppen.
2. Universeel basisonderwijs implementeren.
3. Gendergelijkheid realiseren en verantwoordelijkheid voor vrouwen geven.
4. Om de overleving van kinderen te verbeteren.
5. De gezondheid van de moeder verbeteren.
6. Om malaria, HIV / AIDS en andere ziekten te bestrijden.
7. Om te helpen bij de bescherming van het milieu.
8. Het bevorderen van samenwerking tussen landen in ontwikkeling.
Het lijdt geen twijfel dat alle 191 lidstaten de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling steunen. De Associatie van Zuidoost-Aziatische staten (ASEAN) en de Europese Unie (EU) hebben zowel hun eigen respectieve beleid en werkingen rond de grotere eisen van de MDG's hervormd. De OXFAM en het Rode Kruis zijn twee andere internationale liefdadigheidsinstellingen die hun doelen hebben gericht op het helpen verwezenlijken van de MDG's. Er zijn veel meer maatschappelijke organisaties op het internationale, regionale en lokale niveau die deze zelfde MDG's ook hebben aangenomen.
IV. Controverses en tegenslagen
De Wereldgezondheidsorganisatie is een agentschap van de Verenigde Naties dat gezondheidszorg promoot voor mensen die hen over de hele wereld nodig hebben. Het heeft vele successen geboekt en heeft internationale lofbetuigingen gekregen. Nog steeds, vooral de laatste tijd, is het bekritiseerd vanwege financieel wanbeheer en partijdige politisering.
Een van de belangrijkste beschuldigingen die persistent lijkt te zijn, is de kwestie met betrekking tot de benoemingen van personen op sleutelposities in de organisatie. Velen vinden dat politieke patronage te veel invloed heeft op de keuze van deze aangestelden. In 1993 was de oorzaak van kritiek het kopen van stemmen bij de verkiezing van de directeur-generaal, een cruciale functie binnen de organisatie die verantwoordelijk zou zijn voor het begeleiden van de doelstellingen en het beleid van de WHO naar de volgende eeuw. Veel lidstaten waren dus bezorgd over de processen en integriteit van de WHO.
Er zijn ook mislukkingen geweest om de gestelde doelen te bereiken, zoals de mislukkingen om Malaria, cholera, diarree en tuberculose uit te roeien. Deze problematische gebieden zijn vervolgens aangepakt, maar lijken nog steeds grote hindernissen te zijn voor een hindernis. Tuberculose is teruggevlogen als gevolg van resistentie veroorzaakt door het overmatig gebruik van antibiotica. De WHO startte vervolgens een nieuw TB-plan om het oorspronkelijke initiatief op te volgen. Diarree blijft ook tegenwoordig als moordenaar van kinderen en volwassenen in de meeste ontwikkelingslanden in de wereld.
De vele mislukkingen om in het verleden gezondheidsdoelen te bereiken, zijn naar de organisatie gestuurd vanwege de bureaucratische aard en interne politisering. De geschiedenis leert dat, in de 10 jaar dat Dr. Hiroshi Nakajima directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie was, hij zowel intern als extern werd beschuldigd van dergelijk wanbeheer. Dr. Nakajima werd beschuldigd van het ontbreken van communicatievaardigheden, en verdere beschuldigingen wezen op zijn autocratische en bureaucratische gedrag binnen de organisatie. Hij werd ook beschuldigd van het gebruik van technieken voor het kopen van stemmen. Hoewel hij opnieuw werd herkozen, ging het aanvankelijke vertrouwen dat hij met veel grote westerse landen genoot snel achteruit.
Naarmate het ongeloof en het vertrouwen verloren gingen bij de belangrijkste donoren, werden hun donaties in toenemende mate ook niet meer waargemaakt. Veel van de projecten van de WHO hadden te kampen met beperkte budgettaire beperkingen, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting van een ander VN-agentschap voor het afhandelen van een internationaal AIDS-programma. De overdracht begon de verslechtering van de rol van de WHO als een belangrijke leider op het gebied van wereldgezondheidszaken, aangezien andere VN-agentschappen ook de taak kregen om daarna soortgelijke taken te vervullen. Vandaag heeft de Wereldgezondheidsorganisatie echter nieuwe uitdagingen aangegaan onder nieuw leiderschap voor de 21e eeuw. Hopelijk kan het vertrouwen herwinnen en op koers blijven om het belangrijkste doel te bereiken: het verzekeren en bevorderen van een betere gezondheid voor iedereen.
