Wat is de Saint Lawrence Seaway?

De Saint Lawrence Seaway is een systeem van kanalen, kanalen en sluizen waardoor schepen uit de Atlantische Oceaan toegang krijgen tot de Grote Meren tot aan de westelijke delen van Lake Superior. De zeeweg is vernoemd naar de Saint Lawrence-rivier die afkomstig is van het Ontariomeer en afwatert in de Atlantische Oceaan. Het strekt zich uit van Montreal via Quebec en Lake Erie, waaronder het Welland-kanaal. De bovenste delen van de Seaway bestaan uit verschillende stukken kanalen, sluizen en kanalen langs de oevers van de Saint Lawrencerivier. De St. Lawrence Seaway Management Corporation in Canada en de Lawrence Seaway Development Corporation in de VS beheren beide de zeeweg en verwijzen daar officieel naar als "Highway H2O". De zeewering is ongeveer 2500 mijl lang, inclusief de lengtes van de meren. De bouw begon in 1954 en eindigde in 1959.

Beschrijving Saint Lawrence Seaway

Het zeewegensysteem is verdeeld in drie sectoren. De Grote Meren liggen stroomopwaarts en zijn met elkaar verbonden door een breed netwerk van kanalen waardoor schepen van het ene meer naar het andere kunnen varen. In het centrum, van het oostelijk deel van het Ontariomeer in de buurt van Kington, Canada, tot het Île d'Orléans nabij de stad Quebec, stroomt het water normaal langs de natuurlijke weg. Terwijl de zeeweg naar de Cabot Strait stroomt die zich tussen Nova Scotia en Newfoundland bevindt, breidt deze zich weer uit in de monding van St. Lawrence en de Golf van St. Lawrence. De afstand van de Golf van St. Lawrence tot het Lake Ontario bestaat uit een aantal sluizen en kanalen die schepen van maximaal 740 voet lengte, 78 voet in de breedte en 570 voet in hoogte toelaten om naar Lake Ontario te varen.

Bouw van de zeeweg

De zeeweg werd gebouwd tussen 1954 en 1959. Het wordt beschouwd als een van de grootste civieltechnische hoogstandjes in de moderne geschiedenis. Vijf jaar lang gebruikten 22.000 mensen genoeg cement om een 1000 mijl lange snelweg te bouwen en genoeg staal om de aarde te omgorden om de zeewering tot leven te brengen. Bijna 6.500 mensen zijn verhuisd, verschillende bruggen zijn opgetrokken, tunnels en kanalen zijn gegraven en verschillende dijken aangelegd. Vijftien sluizen moesten langs de zeeweg worden gebouwd om schepen in totaal 557 voet te laten zakken en op te tillen. Het slotsysteem wordt als 's werelds grootste beschouwd en duurt ongeveer zeven minuten om een enkel slot te vullen of te legen. Het totale project bedroeg C $ 470 miljoen, waarvan $ 336, 2 miljoen werd betaald door de Canadezen, die ook driekwart van de inkomsten gegenereerd uit de zeewering verdienen.

Economische impact

De zeeweg heeft grote economische gevolgen voor de VS en Canada. Ongeveer 50 miljoen ton vracht beweegt door de zeewind, waarvan de helft jaarlijks naar en vanuit Afrika, Europa en het Midden-Oosten reist. De andere helft bestaat uit goederen die van de ene naar de andere haven gaan in de kuststeden Noord-Amerika en Canada. Lakers zijn de belangrijkste schepen die de Saint Lawrence Seaway gebruiken. Ze vervoeren granen uit Noord-Amerika, met name de haven van Quebec naar de wereldmarkt. Canadees ijzererts en steenkool zijn ook de belangrijkste goederen die via de zee worden verscheept.