Aziatische olifant feiten: dieren van Azië

Fysieke beschrijving

De grootste landdieren in Azië en de op een na grootste olifantensoort ter wereld, Aziatische olifanten ( Elephas maximus ) verschillen van hun Afrikaanse tegenhangers in termen van hun kleinere omvang en kortere oren. Hun hoogte op hun schouders ligt tussen de 6 en 9 meter (2 tot 3 meter) en hun gewicht ligt tussen 2, 25 en 5, 5 ton (2, 041 tot 4, 990 kilogram). Deze olifanten zijn donkergrijs tot bruin van kleur en hebben roze vlekken op hun oren, boomstammen en sommige andere delen van hun lichaam. Het meest interessante deel van de fysieke kenmerken van deze olifanten zijn hun zeer functionele en behendige zwembroek, die eigenlijk een verlengstuk zijn van de neus en de bovenlip en eindigen in de neusgaten aan de onderkant van de romp. De kofferruimte kan voor meerdere doeleinden worden gebruikt, zoals ademhalen, ruiken, in water zuigen, het produceren van hun karakteristieke "trompetgeschal" -geluiden en het grijpen en oppakken van voorwerpen. Er zijn vingerachtige structuren aan de uiteinden van deze trunks, die voornamelijk worden gebruikt om voorwerpen vast te houden met een stevige grip. De Aziatische olifant bezit een dergelijke vingerachtige projectie aan het uiteinde van zijn slurf, terwijl Afrikaanse olifantenstammen een paar van hen hebben. De stam heeft alleen al ongeveer 100.000 individuele spieren, goed voor de efficiëntie en werkcapaciteit van dit unieke aanhangsel. Afhankelijk van de ondersoort bezitten mannelijke olifanten meestal slagtanden, die worden gebruikt om de grond op te graven, bomen te ontschorsen of als een verdedigingswapen. Sommige populaties, zoals de Sri Lankaanse olifanten, hebben slechts 5% van hun mannen "tuskers", vergeleken met 90% in nabijgelegen staten in Zuid-India. Dergelijke statistieken vertonen een patroon waarvan wordt aangenomen dat het overeenkomt met de prevalentie van jagen in hun respectieve gebieden, waarbij slagtanden vooral in Sri Lanka veel worden gebruikt.

Dieet

Aziatische olifanten kunnen worden geclassificeerd als "mega-herbivoren", omdat ze volledig afhankelijk zijn van herbivorie en elke dag maximaal 330 kilo aan vegetatie consumeren. Consumptie van dergelijke grote hoeveelheden voedsel is cruciaal voor het voortbestaan ​​van deze olifanten. De foerageertechnieken van deze pachyderms omvatten zowel weidegang- als bladeractiviteiten, en hun dieet bestaat uit grassen, blaffen, wortels, stengels en de bladeren van bomen, evenals gewassen die groeien op landbouwgrond van mensen, zoals bananen en suikerriet. Vaak resulteert de overvallen van landbouwgewassen door olifantenkuddes in ernstige conflicten tussen mensen en dieren, die zelfs kunnen eindigen in de dood of verwonding van de betrokken olifanten of mensen. De olifanten hebben ook regelmatig grote hoeveelheden water nodig, waarvan het volume dagelijks tussen de 21 en 53 gallon (80-200 liter) water ligt.

Habitat en bereik

Tegenwoordig is de Aziatische olifant geklasseerd als 'Bedreigd' in de IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten. Met ongeveer 100.000 van deze zachte reuzen die aan het begin van de 20e eeuw bestonden, is hun aantal in de afgelopen decennia snel afgenomen tot minder dan 50% van dat aantal. Vandaag de dag bezetten deze olifanten, die vroeger in grote delen van Azië leefden, slechts 15% van hun oorspronkelijke reeksen. Landen van het Indiase subcontinent, waaronder India, Bangladesh, Nepal, Bhutan, Sri Lanka en delen van Zuidoost-Azië, zoals Maleisië, Indonesië, Vietnam en Thailand, worden geacht kleine tot grote Aziatische olifantenpopulaties te hebben. India heeft de meest wijdverspreide habitat voor de olifanten, terwijl Sri Lanka veel kleinere populaties heeft die sterk beperkt zijn tot gefragmenteerde woongebieden. Sumatraanse Aziatische olifanten hebben ook 70% van hun oorspronkelijke habitat verloren. De tropische en subtropische bossen in deze landen dienen als ideale leefgebieden voor deze mega-herbivoren. Tegenwoordig worden Aziatische olifantenpopulaties bedreigd door uitbuitende menselijke activiteiten, zoals het opzetten van ontwikkelingsprojecten in beboste gebieden, ontbossing, de verspreiding van menselijke bewoning in olifantengebieden, habitatfragmentatie en de dood van olifanten als gevolg van mens-dierconflicten. Gevallen van stroperij van Aziatische olifanten zijn lager dan die van hun Afrikaanse tegenhangers, maar toch worden sommige olifanten nog steeds gedood voor hun slagtanden, vlees en huid. Wilde olifanten worden ook gevangen genomen voor kweken in gevangenschap om toeristische industrieën in landen als Thailand te stimuleren, waardoor de wilde populaties van deze soort verder worden uitgeput.

Gedrag

De Aziatische olifanten hebben een complexe, hiërarchische sociale structuur en leven in grote groepen die matriarchaat vertonen. De mannetjes verlaten hun families tussen de leeftijd van 12 en 15 jaar oud, en dan eenzaam ronddwalen of anders vormen kleine, tijdelijke groepen bestaande uit een paar stierenolifanten. Dergelijke groepen worden vooraan en achteraan geleid door de sterkste mannetjes en de overblijvende leden handelen om de groep te stabiliseren. De hiërarchische rollen van deze leden veranderen telkens wanneer een nieuwe man binnenkomt of wanneer hij de groep verlaat. De stierolifant heeft geen voorkeur voor een enkele gezinseenheid, maar dwaalt in plaats daarvan op zoek naar partners tussen verschillende familie-eenheden. Dit vergroot hun kans op paring en stelt de olifant mogelijk in staat om te paren met ongeveer 30 vrouwtjes in een bepaald jaar. Dit leidt tot de productie van meer nakomelingen in een enkel paarseizoen dan wanneer ze bij een enkele familie-eenheid zouden zijn gebleven. De gezinseenheden bestaan ​​uit 3 tot 25 leden en hebben een stabiele kerngroep geleid door de oudste en meest ervaren vrouw, de matriarch. Ze wordt vergezeld door haar volwassen dochters en hun gezamenlijke nakomelingen. De vrouwtjes zijn verantwoordelijk voor het grootbrengen van hun nageslacht en leren hen sociale, foerageer- en verdedigingsvaardigheden. De kans op overleving van het nageslacht neemt toe als er grotere aantallen volwassen vrouwtjes in de groep zijn. De familie-eenheden kunnen zich ook binden met verwante of niet-verwante olifantengroepen, aangeduid als "verwant" of "gelieerd" groepen. Van olifanten wordt ook gerapporteerd dat ze rouwen om hun overleden metgezellen door even te pauzeren wanneer ze het lijk van een overleden olifant tegenkomen, het lichaam zacht strelen met hun zwembroek en soms zelfs een stuk slagtand of bot bij zich dragen als dierbaar geheugen van hun overleden metgezellen.

Olifanten houden ook van baden en zich wentelen in de modder. Ze bekleden hun lichaam met modder en stof en wrijven zich vervolgens tegen harde oppervlakken om zich te ontdoen van ziekteverwekkers die aan hun lichaam hebben vastgehouden. Olifanten slapen ongeveer vier uur per dag en tijdens diepe slaap zullen ze op hun zij liggen en diep ademen en soms zelfs snurken. Deze gigantische pachyderms (dikhuidige zoogdieren) zijn "schemerig" van aard en zijn dus voornamelijk actief bij zonsopgang en zonsondergang.

weergave

Het olifantenparingsritueel is een fascinerend spektakel om te aanschouwen. Meestal zijn oudere mannen, van ongeveer 40 tot 50 jaar oud, de meest geprefereerde mannetjes om te paren. Vrouwtjes zijn klaar om te paren op de leeftijd van ongeveer 14 jaar. Fysieke agressie is nauwelijks betrokken wanneer mannen met elkaar concurreren ter attentie van het vrouwelijke. Men gelooft dat de jongere kinderen teruggaan vanwege respect en bewondering voor de oudere, meer ervaren mannen. De verkeringstijd is van korte duur en omvat het mannetje dat de achtervolging van de speelse vrouw najaagt, gevolgd door lichaamswrijven en slurfverpakking. Olifanten hebben een extreem lange draagtijd van 22 maanden en dit is een van de factoren die verantwoordelijk is voor de langzame groei van de olifantenpopulatie. Babyolifanten worden blind en hulpeloos geboren en worden in eerste instantie verzorgd door alle andere vrouwtjes in de kudde. Dit om de moeder voldoende tijd te geven om te eten, zodat ze voldoende melk kan produceren om haar pasgeboren baby te voeden.