Landen waar buitenlandse schuld hoogstwaarschijnlijk concessioneel is

Buitenlandse schuld is de totale buitenlandse schuld die een land verschuldigd is aan buitenlandse entiteiten. Deze buitenlandse entiteiten kunnen andere landen, internationale organisaties of zelfs rijke individuen omvatten. Veel van de schuld die een land verschuldigd is, kan als concessioneel worden bestempeld. De Wereldbank beschrijft concessionele schuld als "leningen met een oorspronkelijk schenkingselement van 25 procent of meer." Dit geeft aanleiding tot een speciale groep landen met een zeer hoge buitenlandse schuld als concessionele schuld. De factoren die bijdragen aan het hoge aandeel van concessionele schuld zullen hieronder worden besproken.

Landen met Rampant Corruption

Externe schulden worden vaak opgebouwd in de vorm van ontwikkelingsprojecten die worden uitgevoerd maar waarvan verwacht wordt dat ze later zullen worden betaald. Overheidsfunctionarissen in het ontvangende land maken een enorme deal onder verwijzing naar ontwikkeling, vooruitgang en economische groei om stemmen te verzamelen en de volgende regeringen dragen de last van de slecht geadviseerde buitenlandse investeringen. Tonga is een voorbeeld met een buitenlandse schuld die overeenkomt met bijna 48% van het bbp. Twee derde van deze schuld is verschuldigd aan de Export-Import Bank of China, een kwestie die de aankomende regering in 2015 bijna bedreigde. De illusie van ontwikkeling treft deze landen hard, aangezien het partnerland zijn eigen ingenieurs en professionals voor projecten stuurt. Ondanks het verlenen van concessie over de monetaire fondsen, is het gastland nog steeds een exorbitant bedrag aan geld verschuldigd dat naar verwachting in de toekomst zal worden terugbetaald.

IMF-reddingsoperaties

Aan de andere kant kan kredietverlening door internationale organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) landen in ernstige financiële crises helpen door ze uit de markt te helpen. De IMF-criteria voor het verlengen van financiële hulp zijn in volgorde van de ernst van de crisis en de kwetsbaarheid. De reddingsoperaties van het IMF leggen vaak verschillende sancties op aan het financiële beleid van een land, waarvan de beleidsmakers van het IMF geloven dat het de crisis in de eerste plaats heeft veroorzaakt. Verschillende landen kwamen op de lijst omdat een groot deel van hun concessionele schuld in deze categorie viel. Geen van de landen op de lijst zijn belangrijke spelers op de wereldmarkt. Mali, Haïti, Samoa, Nepal en Niger zijn enkele voorbeelden van landen waarvan de concessionele schuld te danken is aan voornamelijk IMF maar ook aan verschillende internationale instanties.

Geopolitiek en socio-economie

Het geopolitieke landschap en de sociaal-economische omstandigheden van een land spelen een belangrijke rol bij het bepalen of het land concessionele schuld verdient of niet. Als het bedrijf wordt bedolven onder corruptie, neemt concessionele schuld als gevolg van corrupte beleidsmaatregelen en ontwikkelingsprojecten die worden gefinancierd door andere landen of bedrijven, de meeste aandacht.

Nieuw gevormde staten

Een andere belangrijke factor voor concessionele schuld is de opkomst van naties die recentelijk onafhankelijk zijn geworden of zich hebben afgescheiden van hun bestuursorganen na een aanhoudende periode van politieke onrust en soms civiele onrust. Een interessant voorbeeld is Eritrea, dat in 1994 onafhankelijk werd. De concessionele schuld ten tijde van de onafhankelijkheid was 100% vanwege het nieuw gevormde land. De wereld heeft de natie gesteund en aanvaard en de concessionele schuld is sindsdien teruggebracht tot 85% van de totale schuld. Het land trapt langzaam in de richting van stabiliteit, zowel politiek als economisch.

Conclusie

Concessionele schuld kan een zegen zijn of een vloek voor een land, afhankelijk van de omstandigheden waarin het wordt gepresenteerd. Een verstandige leider uit een ontwikkelingsland kan concessionele schulden gebruiken om zijn natie in een zeer korte tijd te ontwikkelen. Landen met veel voorkomende corruptie en oneerlijke beleidsmakers zullen echter blijven lijden onder schijnbaar vriendelijke uitbreidingen van buitenlandse schulden totdat de organen die het geld lenen, om terugbetaling vragen.