Israëlische premiers

In Israël is de premier de leider van de regering en de machtigste politieke persoon in het land. Hij is de leider van de partij met de meeste zetels in de regeringscoalitie. De president, die staatshoofd is, heeft ceremoniële bevoegdheden in vergelijking met de premier. De officiële residentie bevindt zich in Jeruzalem. Er zijn twaalf premiers en verzorgers geweest sinds de staat Israël in 1948 werd gesticht.

Eerste ministers van Israël sinds 1948

David Ben Gurion

Hij was de stichter van de staat Israël en werd de eerste minister-president. Hij diende later ook als de derde premier. Zijn passie voor het Zionisme bracht hem ertoe in 1946 de Wereld Zionistische Organisatie te leiden. Hij leidde de formele verklaring van de onafhankelijkheid van de staat Israël. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de Joodse staat. Bij de stichting van de staat leidde hij het land in de Israëlisch-Arabische oorlog van 1948, die hielp om de Israëlische guerrilla-troepen te verenigen in de formele strijdkrachten. Hij nam ontslag uit zijn functie in 1954. Een jaar later trad hij na het aftreden van de ambtsdrager in de functie van minister van Defensie. Toen de verkiezingen in 1955 werden gehouden, werd hij opnieuw de eerste minister en diende tot 1963 toen hij aftrad. In 1970 ging hij met pensioen uit het politieke leven. Hij stierf in 1973, 87 jaar oud.

Levi Eshkol

Levi Eshkol werd geboren in oktober 1895 en stierf in februari 1969 toen hij in functie was als premier. Hij was de eerste premier die op kantoor stierf. Hij financierde verschillende voorposten en werd ook beschuldigd van het financieren van de Moslimbroederschap in Egypte om de Egyptische regering te bestrijden. Bij de oprichting van de staat, werd hij benoemd tot directeur-generaal van het ministerie van Defensie en diende hij gedurende één jaar van 1950 tot 1951. Nadat hij in 1951 tot lid van de Knesset was verkozen, diende hij als minister van Landbouw en Financiën alvorens Ben Gurion te vervangen als PM in 1963. Hij wordt gecrediteerd voor de totstandbrenging van diplomatieke relaties met verscheidene landen met inbegrip van West-Duitsland en de Sovjetunie. Hij stierf in 1969 bij een hartaanval.

Yitzhak Rabin

Yitzhak Rabin werd geboren in maart 1922 en stierf in november 1995 door moord. Op school studeerde hij landbouw en hij was een uitstekende student. Voordat hij bij de politiek kwam, diende hij 27 jaar als soldaat. Tijdens de oorlog van 1967 was hij de chef van de generale staf voor de IDF en hield hij toezicht op hun overwinning. Hij werd in 1974 benoemd tot premier na het aftreden van Gold Meir. Hij trad af in 1977 na een financieel schandaal waarbij hij betrokken was. Hij werd opnieuw gekozen in 1992 en ondertekende verschillende belangrijke verdragen voor vrede met Palestina en won uiteindelijk een Nobelprijs voor de Vrede. Hij werd vermoord door een extremist die tegen de Oslo-akkoorden was.

Benjamin Netanyahu

Benjamin Netanyahu was de premier van 1996-99 en opnieuw vanaf 2009 tot nu toe. Hij diende een gedistingeerde militaire carrière nadat hij zich na de oorlog van 1967 bij het leger had gevoegd. Nadat hij was ontslagen, studeerde en werkte hij in de VS en keerde hij terug naar Israël in 1978. Hij diende in verschillende regeringsfuncties als minister vóór zijn verkiezing tot premier in 1996. Na zijn nederlaag tegen Ehud Barak in 1999 trad hij toe tot de particuliere sector al enige tijd. Hij kwam terug en betwistte met succes de positie in 2009.

De rol van de premiers van Israël

Gezien de vluchtige vredessituatie in het Midden-Oosten, hebben ze een grote rol gespeeld bij het verwoorden van de relatie tussen de zionistische staat en de andere landen rondom hen, met name Palestina. De coalitieregeringen hebben bewezen kritisch te zijn voor stabiliteit in het leiderschap van verschillende PM's.

Eerste ministers van Israël sinds 1948

Eerste ministers van Israël	Term (en) in Office
David Ben-Gurion	1948-1954; 1955-1963
Moshe Sharett	1954-1955
Levi Eshkol	1963-1969
Golda Meir	1969-1974
Yitzhak Rabin	1974-1977; 1992-1995
Menachem Begin	1977-1983
Yitzhak Shamir	1983-1984; 1986-1992
Shimon Peres	1984-1986; 1995-1996
Benjamin Netanyahu ( zittend )	1996-1999; 2009-heden
Ehud Barak	1999-2001
Ariel Sharon	2001-2006
Ehud Olmert	2006-2009