The Huron - Native American Cultures

Omschrijving

Voordat Engelse, Franse en Spaanse kolonisten naar Noord-Amerika kwamen, woonden er veel Aboriginal-stammen in het gebied, waarbij de bronnen generaties lang verantwoordelijk werden gebruikt. Van de stammen die in Canada woonden, was een van de meest opvallende de Wendat-mensen, ook gewoonlijk de Huron in het Engels genoemd, of Hurrone tussen Franstalige volkeren. Het Huron-volk heeft duizenden jaren bestaan, hoewel in de loop van de Europese kolonisatie en de daaropvolgende assimilatie in 'witte cultuur' veel van hun tradities voorgoed verloren waren. Tegenwoordig leven er rond de 21.000 kleine overblijfselen van hun geboorteland in Canada, meestal in het zuiden van Quebec, vooral in en rond Quebec City. Sommigen wonen ook in de Verenigde Staten, meestal in de staten Kansas, Michigan en Oklahoma. Van hun moedertaal wordt gezegd dat ze van Iroquois afkomst zijn, hoewel het snel veranderde nadat ze voor het eerst contact hadden gemaakt met Franse ontdekkingsreizigers in 1534. Maar nog voordat Europese kolonisten hun weg naar Noord-Amerika vonden, hadden de Huron zich verspreid over een groot gebied, variërend van centraal Ontario tot het zuidelijke einde van de Georgian Bay. Historici vinden het moeilijk om precies te berekenen hoe hoog de Wendat-populatie in deze tijden werd, hoewel gespeculeerd wordt dat ze tussen de 30.000 en 45.000 mensen op zijn hoogtepunt hebben bereikt.

architectuur

Samen met de normale aboriginal engineeringtradities die door verschillende stammen werden gedeeld, zoals de oprichting van stokken, tipi's en speren, stonden de Huron-mensen ook bekend als muzen na Europees contact, vanwege hun grote verscheidenheid aan kunstwerken die ze creëerden. Als we inheemse afbeeldingen zien die door Canadese aboriginals zijn gemaakt, kijken we eigenlijk vaak naar die van de Huron. De Huron stonden ook bekend om hun vakmanschap in het vormen van klei in potten en kommen.

Keuken

Het verkrijgen van een voorproefje van de keuken van de Huron-cultuur is vandaag nog steeds mogelijk door de Huron-thema-restaurants van Quebec, waar u kunt genieten van een aantal authentieke gerechten. Deze gerechten zijn volgens moderne normen erg gezond en bestaan ​​meestal uit natuurlijke ingrediënten die de Huron destijds had. Deze voedingsmiddelen kunnen elk soort wildvlees bevatten dat in dit deel van Noord-Amerika wordt aangetroffen, evenals bessen en vissen. De meeste Huron-stammen werden omringd door wilde munt, veengelei, verschillende bessen en zwarte sparren, die ze als specerij gebruikten. Sommige broodgerechten zijn ook opgenomen, geïntroduceerd nadat de eerste Europese kolonisten het gebied eerst koloniseerden.

Culturele betekenis

De Huron-stammen waren een van de eersten in de regio die formele tribale commandostructuren oprichtten en een systeem waarmee iedereen in de stam kon bijdragen. Ze regelden hun eigen interne zaken en creëerden een hiërarchie, compleet met leiders, aaseters, arbeiders en andere belangrijke rollen voor de stam. Na de Europese ontdekking van Noord-Amerika, begon de Huron maïs, bonen, squash en tabak te verbouwen op een manier die consistent was met de landbouwsystemen van de nieuwe kolonisten. Om deze reden zouden stammen om de 20 jaar of zo daarna verhuizen om nieuwe, vruchtbaardere grond te vinden.

Gevaren

Aanvankelijk waren de grootste bedreigingen voor het Huron-volk hun rivaliserende Iroquois-stammen, die voorafgaand aan Europees contact de delen beheerden van wat vandaag het zuidoosten van Canada en het noordoosten van de Verenigde Staten zijn. De Huron-mensen werkten nauw samen met de Franse kolonisten, en ze lieten zelfs één prominente Fransman, Pierre Boucher, leven binnen hun gemeenschap. De Iroquois-stammen vochten vaak met de Franse kolonisten, en zouden standaard ook de Huron aanvallen. Deze aanvallen dwongen de Huron-stammen uiteindelijk om verder naar het westen te gaan. Naast de onmiddellijke dreiging van andere stammen, ervoeren de Huron-mensen ook assimilatie door de Franse kolonisten. De jezuïeten, die een groep missionaire katholieke mannen waren, begonnen te proberen de lokale Huron-bevolking te bekeren. Tegelijkertijd duwden ze het gebruik van het Frans door de stam als een taal, waarvan de meeste Huron die vandaag leven, blijven spreken. Het was door dergelijke processen dat een groot deel van de moedertaal en geloofssystemen van de Hurons uiteindelijk werden vergeten of vernietigd.