Hoe groot is het Baikalmeer?
Omschrijving
Met een maximale diepte van 5.315 voet, vormde het meer Baikal, een spleetmeer, ongeveer 20 tot 25 miljoen jaar geleden. Het is het oudste en diepste zoetwatermeer ter wereld en ligt in het zuidelijke deel van Oost-Siberië. Het meer bevat ook de grootste hoeveelheid zoet water onder de meren van de planeet en is dus verantwoordelijk voor bijna 20% van de zoetwaterbronnen van de aarde. Het meer beslaat een enorm gebied van 31.500 vierkante kilometer. 333 rivieren en beken, inclusief de Selenga, Angara en Barguzin Rivieren, lopen af naar het Baikalmeer. Het meer herbergt ook Olkhon, 's werelds op drie na grootste aan het meer grenzende eiland. In 1996 werd het Baikalmeer tot UNESCO werelderfgoed uitgeroepen.
Historische rol
Bewijs van menselijke bezetting van het Baikalmeer gaat terug tot de neolithische periode. Jacht- en verzamelactiviteiten ondersteunden het leven van deze oude bewoners, die op seizoensbasis op het Baikal-zeehond (de nerpa) jaagden. In latere jaren, Paleo-Aziatische bevolkingsgroepen, bestaande uit Mongolen en Buryat volkeren, bestond in de regio. Tussen de 2e eeuw voor Christus en de 1ste eeuw na Christus was het meer getuige van de Han-Xiongnu-oorlog tussen de Han-dynastie en de Xiongnu-troepen. De neo-Siberische Russische kolonisten kwamen tegen het midden van de 17e eeuw na 1643 aan in het merengebied, toen Kurbat Ivanov werd de eerste Russische ontdekkingsreiziger die het Baikalmeer bereikte. Tussen 1896 en 1902 werd de Trans-Siberische spoorweg gebouwd rond het zuidwestelijke uiteinde van het Baikalmeer.
Moderne betekenis
Het Baikalmeer wordt vaak aangeduid als 'de Parel van Siberië' vanwege zijn extreem economische betekenis. Het schilderachtige landschap van het meer en zijn verbluffende biodiversiteit, gecombineerd met zijn status als UNESCO-werelderfgoed, trekken toeristen naar deze plek van over de hele wereld. In 2007 heeft de Russische regering het meer uitgeroepen tot een speciale economische zone. Sindsdien zijn er een groot aantal hotels, resorts en andere toeristische voorzieningen opgedoken langs de oevers van dit meer, wat de lokale economie van de regio ten goede komt. Volgens de rapporten van de Russische Federale Statistiekendienst vielen 146.937 bezoekers alleen al in 2014 over het Baikalmeer en het nabijgelegen Irkoetsk. Het meer is ook een site met belangrijke geologische, biologische en ecologische onderzoeksprojecten. Bijvoorbeeld, het Baikalian Research Center, opgericht in 2003 en gebaseerd op de oevers van dit meer, doet onderzoek naar de omgeving van het meer. Het Baikalmeer is ook een belangrijke visbron, die dient als levensonderhoud voor een groot aantal plaatselijke mensen die in de buurt van het meer wonen.
Habitat en biodiversiteit
Het oppervlaktewater van het meer bevriest tijdens het winterseizoen en ontdooit weer elke mei of juni. Gemiddelde temperaturen van het meer in de winter is ongeveer -21 ° Celsius. De wateren van het meer zijn ook vrij transparant en hebben lage niveaus van zoutgehalte. Het Baikalmeer herbergt een groot aantal eilanden en wordt omringd door de Baikal-bergen en uitgestrekte taigabossen. Het meer herbergt een verbazingwekkende reeks planten en dieren, inclusief 1.085 plantensoorten en 1.550 diersoorten, waarvan 80% endemisch van aard zijn. De Baikal-olievissen, de Baikal-zeehond, de Baikal-steur en de vlagzalm van Baikal zijn enkele van de opmerkelijke endemische aquatische soorten van het Baikalmeer. Een grote verscheidenheid van endemische ongewervelden bevolken ook de habitats van het meer, waaronder de Epischura baikalensis (de dominante zoöplanktonsoort daar), groepen zoetwaterslakken en Turbellarian platwormen. Euraziatische lynxen, edelherten, rendieren, bruine beren, Europese reeën, zwarte ooievaars, slechtvalken en Siberische lariksen zijn enkele van de iconische rode lijst van dieren en vogels die de bossen langs de oevers van het Baikalmeer bewonen.
Milieurisico's en territoriale geschillen
Ontwikkelingsactiviteiten langs de oevers van het Baikalmeer vormen de grootste bedreiging voor het ecosysteem en de biodiversiteit. De Baykalsk pulp- en papierfabriek, opgericht in 1966 aan de oevers van het meer, is verantwoordelijk gehouden voor het lozen van grote hoeveelheden industrieel afval in het meer. Ondanks protesten van milieuorganisaties is het bedrijf daar nog steeds actief. In 2006 zorgden massale protesten van milieuorganisaties en de lokale gemeenschapsleden voor de verandering van de plannen voor de bouw van een oliepijpleiding door het door de staat gecontroleerde bedrijf Transneft JSC. De pijplijn was oorspronkelijk gepland om binnen 2.600 voet van het strand van het Meer van Baikal over te steken in een streek bedreigde seismische activiteit. Eerdere voorstellen om kerncentrales op te zetten in de buurt van het meer hebben ook weerstand ondervonden van de milieubewuste sectoren van het Russische publiek. De bloeiende toeristenindustrie, hoewel een stimulans voor de lokale economie van de regio, bedreigt ook de ongerepte habitats van het meer en de levens van de wilde dieren. Illegale houtkap, minerale mijnbouw en illegale bouwactiviteiten langs het Baikalmeer hebben ook de waterstanden in het meer verlaagd. Dit heeft geleid tot een lage beschikbaarheid van water in de dorpen rondom het meer en heeft veel van de lokale vissers blootgesteld aan economische verliezen.
