Het West-Romeinse rijk: 285 na Christus tot 476 n.Chr

Vorming

Het Romeinse Rijk breidde zich verder uit dan zijn oorspronkelijke stadsstaat Rome, vanwege de vele succesvolle veldslagen en campagnes die de Romeinen vochten tegen hun buren en andere groepen mensen, zo ver weg als de Kelten in Groot-Brittannië. Veroveringen bevorderden verdere veroveringen en het Romeinse grondgebied groeide, maar dit patroon kon niet oneindig doorgaan. De nieuwe veldslagen waren niet rendabel om te betalen, en het rijk werd te groot om vanuit de centrale zetel van Rome te regeren. Daarom verdeelde keizer Diocletianus in 276 n.Chr. Het rijk in twee helften, waarbij het oostelijke rijk vanuit Byzantium (later Constantinopel en nu Istanboel) bestuurd werd, terwijl het westerse rijk nog steeds geregeerd werd vanuit Rome.

Rise To Prominence

Terwijl keizer Diocletianus bleef heersen in de oostelijke helft, noemde hij Maximianus om te dienen als de keizer van het westelijke deel. Ze heetten elkaar Augustus. Secundair aan hen waren de twee Caesars. Galerius was de Caesar in het Oosten en Constantius was de Caesar in het Westen. Soms werden de Caesars ook wel keizers genoemd. Dit arrangement werd een Tetrarchie genoemd, wat een systeem van bestuur door vier heersers betekent. De Constantius van het Westen stierf in 306 AD, en zijn zoon Constantine werd Augustus (de keizer) van het Westen. Veel andere eisers probeerden ook de westerse helft te regeren. Echter, in 308 AD, via een conferentie, was het Westen verdeeld tussen Constantijn en een nieuwkomer, Licinius. Constantijn en Licinius hadden hun respectieve delen gestabiliseerd tegen 314 na Chr. Constantijn was de eerste christelijke keizer van Rome. Na de dood van Constantijn in 337 nC brak er een burgeroorlog uit onder zijn drie zonen. Dit resulteerde in verdeling van het westerse rijk in drie delen.

Uitdagingen

Tussen 316 na Christus en 476 n.Chr. Werd het westerse rijk geconfronteerd met minstens zes grote burgeroorlogen. Het Westen streefde periodiek vijandig beleid tegen het Oosten na, met inbegrip van verscheidene invallen in de oostelijke gebieden door de Algemene Stilicho van het Westen in de recente 4de Eeuw en de vroege 5de eeuwADVERTENTIE. Deze conflicten hebben de economie van de westerse helft aanzienlijk verzwakt en naarmate de economische druk toenam, namen de rijkdommen en vermogens van het rijk om corruptie, landbouwproductie, valutastabiliteit, handelsbetrekkingen met het oosten en dure legers aan te gaan, ook sterk af. Het Westen werd ook uitgedaagd door druk op zijn grenzen. Verschillende Germaanse stammen, die op zoek waren naar nieuwe plaatsen om zich te vestigen, zorgden voortdurend voor spanning langs de grenzen van het rijk. Het West-Romeinse leger vond het moeilijk om deze invallen te beheersen. Uiteindelijk, in september 476 na Christus, werd de (laatste) Romeinse keizer van het westen, Romulus Augustulus, onttroond door een Germaanse leider genaamd Odovacar.

Overlijden

Zelfs na de desintegratie van het West-Romeinse rijk bleef het oostelijke deel nog vele jaren bloeien als het Byzantijnse rijk. Daarom verwijst de "val van Rome" vaak alleen naar de val van het westelijke deel van het rijk. Sommige historici impliceren dat het christendom een ​​belangrijke factor is in de val van het westerse rijk. Het christendom predikte het bestaan ​​van een enkele God, terwijl de traditionele Romeinse religie afwisselend veel Goden en de keizer als een God beleden. Daarom, terwijl het christendom zich verspreidde, verzwakte het de autoriteit en de geloofwaardigheid van de keizer in de geest van de algemene bevolking aanzienlijk, en maakte veel traditionele Romeinse gelovigen zich ontheemd door het nieuwe geloof.

Legacy In History

Het Oost-Romeinse rijk sprak Grieks, terwijl het West-Romeinse rijk Latijn sprak en rooms-katholiek was. De Latijnse taal heeft geleid tot veel moderne talen, waaronder Frans, Italiaans, Portugees, Roemeens en Spaans. Het beïnvloedde ook Germaanse talen zoals Nederlands, Engels en Duits. De rooms-katholieke kerk blijft een van de belangrijkste erfenissen van het West-Romeinse rijk. Grote delen van Europa werden grotendeels rooms-katholiek onder de heerschappij van het westerse rijk en beschouwden de paus als de vicaris van Christus. Tegenwoordig is de rooms-katholieke kerk nog steeds een belangrijke mondiale kracht in de maatschappij en de politiek.