The Haitian People: Cultures of the World

Omschrijving

De Spanjaarden doodden de oorspronkelijke bewoners van Haïti, het inheemse Taino-volk, kort nadat Christopher Columbus het land in naam van Spanje in 1492 had opgeëist. Franse kolonisten en andere Europese kolonisten richtten later plantages op, die enorme aantallen Afrikaanse slaven brachten. De naam 'Haïti' werd teruggevorderd van het Taino-woord 'Ayiti' toen de voormalige kolonie onafhankelijk werd in 1804, na de enige succesvolle grootschalige slavenopstand in de geschiedenis. Omdat de Taino waren gedecimeerd, zijn Haïtiaanse mensen niet mestizo. De meeste zijn zwart, terwijl de meeste anderen mulatten of wit zijn. Ongeveer 10 miljoen mensen leven in Haïti, gelegen op het westelijke derde deel van Hispaniola en kleinere omliggende eilanden. Meer dan een miljoen Haïtianen wonen ook in andere landen, zoals de Verenigde Staten, Canada en Frankrijk. De primaire officiële taal van Haïti is het Haïtiaans-creools, dat is gebaseerd op achttiende-eeuws Frans, vermengd met invloeden uit Taino, West-Afrikaanse talen, andere Europese talen en Engels. Het Frans was de primaire taal tot 1987, maar het wordt vandaag vooral geassocieerd met elites. Engels verplaatst Frans als secundaire taal, in het licht van de toenemende migratie naar de VS en de blootstelling van Haïtianen aan de Amerikaanse media.

architectuur

Het Nationaal Historisch Park beschikt over de overblijfselen van het paleis van Sans Souci en de Citadel van Laferrière. In opdracht van Henri Christophe, een leider van de opstandige slaaf en vervolgens president en zelfgekozen koning, symboliseren deze forten de onafhankelijkheid na de onafhankelijkheid. Tijdens de aardbeving in Haïti in 2010 stortten veel gebouwen in het land ineen, waarmee werd bevestigd dat een groot deel van de infrastructuur van Haïti niet aan de technische normen voldeed. In steden heeft de Haïtiaanse architectuur te maken met een traditie van kleurrijke, sierlijke huizen met een "peperkoek" -stijl, die een focus waren van herstelwerkzaamheden na aardbevingen. Tegelijkertijd leeft meer dan de helft van de Haïtiaanse bevolking in verarmde landelijke gebieden, meestal in modder- of bamboehokken met twee kamers.

Keuken

Met de Franse en de Creoolse afkomst, trekt de Haïtiaanse keuken naar specerijen, kruiden en pepers. Het ontbijt kan koffie en brood zijn, of een opvallend soort spaghettischotel. Hoofdmaaltijden draaien rond zetmeel, met name rijst, bonen, maïs, gierst, yams en cassave. Diri kole ak pois rouge, of rode bonen en rijst, is het nationale gerecht. Koken die het zich kunnen veroorloven, gebruikt varkensvlees, geiten, rode snapper en zeevruchten. Het woord 'barbecue' is terug te voeren op het gebruik door de Haïtianen van het Taino-woord 'barbacoa'.

Culturele betekenis

Haïtiaanse kunst is zowel vreugdevol als spiritueel. Schilderijen zijn kleurrijk en richten zich op markttaferelen, weelderig eten, prachtige landschappen en de abstracte elementen van 'Voodoo'. Haïtiaanse muziek is levendig en trekt aan Franse, Afrikaanse, Spaanse en Taino-invloeden en soms aan sporen van Voodoo-ceremonies. Hoewel de meeste Haïtianen christen zijn, verwijzen het leven en de kunst van Haïti vaak naar Voodoo, een reeks praktijken en ideeën uit vele tradities die verweven zijn met de complexe culturele geschiedenis van Haïti. Westerse beelden van Voodoo als een soort wraakzuchtige hekserij zijn onnauwkeurig en stigmatiserend. Hoewel het donkere elementen bevat, omvat Voodoo een grotere spanwijdte dan kwaadwillende handelingen, en heeft het net zo veel vreugdevolle en liefhebbende facetten als alle andere overtuigingen.

Gevaren

De Haïtiaanse cultuur wordt gekenmerkt door veerkracht in het gezicht van slavernij, extreme armoede, natuurrampen en ontheemding, evenals aanhoudende politieke corruptie en geweld. Het land is ook niet immuun voor natuurrampen, zoals blijkt uit de aardbeving in 2010 die gruwelen, musea, theaters, historische gebouwen en markten over het hele land verwoestte. Er zijn internationale interventies gedaan om de Haïtianen te helpen hun cultuur te beschermen en te herstellen, die nog steeds wordt geteisterd door een aantal complexe factoren.