De Romeinse Republiek: 509 BCE tot 27 BCE

Vorming

De val van het Romeinse Koninkrijk luidde de Romeinse Republiek in. De nieuwe macht woonde nu in het kantoor van de Consul, die in zijn vroegste dagen was samengesteld uit edelen die sympathiseerden met het volk van Rome. Deze revolutionaire aristocraten omvatten namelijk Poplicola, Lucius Junius Brutus en Lucius Tarquinius Collatinus, die in 509 v.Chr. De macht namen in een revolutie die de Romeinse monarchie ten val bracht. Het tijdperk werd gekenmerkt door de manoeuvres in oorlog en diplomatie die spoedig de meeste delen van Italië zouden bestrijken. Noord-Afrika, Spanje en Zuid-Frankrijk werden in de volgende eeuw geannexeerd. De veroveringen en annexaties gingen door en na tweehonderd jaar werden Griekenland, het grootste deel van de rest van Frankrijk en het oostelijke Middellandse-Zeegebied ook protectoraten van Rome. Op dit kruispunt van de Romeinse geschiedenis stond burgeroorlog op het punt het landschap van de republiek te veranderen met de dood van een belangrijke staatsman vlak voordat de 'BC Era' plaats maakte voor de Common Era.

Rise To Prominence

De Romeinse Republiek was in het begin alleen geïnteresseerd in de bescherming van haar grenzen dan al het andere. Dit ontwikkelde zich echter tot een uitbreiding toen het de oorlogvoerende staten rondom zijn grenzen versloeg. Hoewel de Romeinse campagnes de Europese grenzen bleven doorkruisen, ging het voornamelijk om het verlenen van militaire bijstand aan de landen die erom vroegen. De Sabijnen, Etrusken, de Gallische stammen, de Macedoniërs, het Seleucidische rijk, de Grieken en de Kelten waren op een of ander moment een bedreiging voor Rome. Rome leed veel nederlagen tegen Carthago, maar uiteindelijk verbrandde en plunderde Rome zijn hoofdstad en annexeerde zijn territoria. Toch werd Rome innerlijk uit elkaar gehaald door de conflicten tussen zijn eigen afzonderlijke klassen.

Uitdagingen

Het conflict over de ordening van de klassen was de oorzaak van het grootste deel van de interne strijd die plaatsvond in de oude Romeinse Republiek. In 66 voor Christus ontstond een constitutionele beweging met als doel het lot van de massa's te verlichten. De senatoren, consuls en plebejanen waren allemaal betrokken bij regelingen en resoluties om hun respectieve klassen te sussen. De conflicten werden groter naarmate de plebejanen meer macht kregen van de senatoren. De opkomst van de Plebeïsche klasse deed echter niets voor de gewone plebejische burgers die nog steeds werden achtergelaten door de nieuwe rijke plebejers. Naarmate de greep naar macht en rijkdom werd voortgezet, bleven moorden en massamoorden het lot van alle betrokkenen veranderen.

Overlijden

De ondergang van de Republiek begon met de opkomst en ondergang van Julius Caesar. Hij was een patriciër, een redenaar en een militair genie. Hij leidde zijn legioenen door vele succesvolle militaire trips naar vijandige gebieden en maakte ze deel van de zich uitbreidende Romeinse gebieden. De fout die Caesar maakte was om de senaat te onderschatten in zijn strijd voor macht. Hij werd vervoegd in een driemanschap om de macht over Rome te houden door Pompey en Crassus. Maar Crassus 'vroege dood in de strijd liet hem openstaan ​​voor de plannen van Pompeius. Pompeius zette een gevecht met Caesar op touw, maar verloor. Daarna had Caesar nu de enige controle over Rome, maar de Senaat kwam met een plan om hem te vermoorden toen hij zichzelf als een dictator voor het leven verklaarde. Niettemin, als de eerste keizer, plaveide hij de weg voor eeuwen van het nieuwe Romeinse rijk te volgen, effectief de Republiek te vervangen.

Legacy In History

De erfenis van de Romeinse Republiek maakte op de een of andere manier een einde aan haar eigen bestaan. De Griekse kunst, architectuur en religie die de republiek domineerde bereikte nieuwe hoogten in het nieuwe Romeinse rijk. In Renaissance Europa werden kunst en cultuur vele eeuwen later ook beïnvloed door de republiek. In Tudor en Stuart, Engeland, werd de controverse over politieke opvolging uitvoerig besproken aan de hand van de geschiedenis van de Romeinse Republiek als een precedent. In Amerika bevat de Amerikaanse grondwet veel wetten die waren gebaseerd op de wetten en ideeën van de Romeinse Republiek. Veel andere democratieën over de hele wereld zijn gebaseerd op het idee van democratie dat ook tijdens de Republiek is ontstaan. Het idee van een republikeinse utopie fungeerde als inspiratie voor de Amerikaanse en Franse revoluties in de achttiende eeuw, die zelf velen nog hebben geïnspireerd om te volgen.