Who Waren the Sabaeans?
De Sabaens zijn een oude stam die tussen 1200 en 800 vGT op het zuidelijke Arabische schiereiland bestond. De Sabaens spraken een Sabaïsche taal, wat een oude Zuid-Arabische taal was.
Bijbelse verslagen van de Sabaens
Ze voerden handel uit zoals staat vermeld in het boek Jeremia en dat van Ezechiël in de Bijbel. Er wordt gezegd dat ze parfums, edelstenen en zelfs goud hebben verhandeld. Volgens de Bijbel wordt aangenomen dat de Sabaens afkomstig zijn van een land ver weg van Israël. Job beschrijft hen als een rivaliserende natie van Israël (Job 1:15) terwijl Jesaja hen beschrijft als een volk van grote lichaamsbouw (Jesaja 45:14). De Sabaens worden verondersteld moslims te zijn; dit is volgens Mohammed Shukri al-Alusi die de islamreligie vergelijkt met die van de Sabaens. In zijn geschriften vergelijkt Mohammed de twee overtuigingen en ze lijken in de meeste praktijken. Ze trouwden bijvoorbeeld niet zowel een moeder als haar dochter en beiden wasten hun lichaam na seksuele relaties als een teken van reiniging. Het verschil in religie met de Israëlieten maakte de twee naties grote rivalen.
Geschiedenis van de Sabaens
De Sabaens waren Semieten die vanuit het noorden Zuid-Arabië binnenkwamen en hun Semitische cultuur meebrachten en het oplegden aan de huidige bevolking. Omdat Sheba rijk was aan landbouwproducten en specerijen, voerden de Sabaens hun handel uit met karavanen en over zee, wat leidde tot een enorme groei vanaf de achttiende eeuw. Ze controleerden Bab el-Mandeb, waardoor ze zoveel kolonies langs de Rode Zee vestigden en zo leidden tot de uitbreiding van het Sheba-koninkrijk.
De Sabaens leefden in het land Sheba als een monarchie en werden geregeerd door een koning. Ze hebben verschillende koningen gehad sinds de oprichting van het koninkrijk Sheba, met als eerste koning Karab El Bayin die tussen 700 en 800 v.Chr. Regeerde. Het Sheba-koninkrijk was aanvankelijk bekend als Saba en wordt in de Bijbel afzonderlijk genoemd, meestal in het verhaal van Salomo en die van de koningin van Sheba. Verschillende schrijvers hebben het ook aangehaald, bijvoorbeeld de Assyriërs, Grieken en Romeinen in de 8e eeuw. De hoofdstad Sheba stond toen bekend als Ma'rib, ongeveer 120 kilometer ten oosten van het huidige Sana in Jemen, terwijl de op één na grootste stad Sirwah was.
Einde van een tijdperk
De Sabaens waren goed gebouwde mensen zoals Jesaja zelfs in de Bijbel beschreef, en hun koninkrijk was goed ingeburgerd tot het bewind van koning El Sharih Yadhib in 60-20 vGT. Het rijk viel ten gevolge van voortdurende burgeroorlogen van verschillende Yemenitische dynastieën die vochten om koningschap te claimen. Sheba werd in de eerste eeuw door de Himyarieten in beslag genomen, maar dook opnieuw op na de ineenstorting van de Himyarite-monarchie van de heersers van Sheba. Het koninkrijk duurde echter niet, omdat het in de derde eeuw al veroverd was door hetzelfde rijk dat hen twee eeuwen eerder had verslagen, de Himyarieten. Ze zullen herinnerd worden voor hun inscripties in verschillende monumenten met het Musnad-alfabet als de beroemdste van allemaal.
