Wat was het Caledonian Forest?

Omschrijving

De gematigde regenwouden die ooit een groot deel van Schotland bedekten, worden het Caledonian Forest genoemd. Het bos ontleent zijn naam aan de Romeinen die Schotland als 'Caledonia' noemden, wat 'beboste hoogten' in het Latijn betekent. De dominante soorten van het Caledonian Forest, de Scot-dennen, zijn directe afstammelingen van de eerste dennenbomen die in Schotland al in 7000 voor Christus aankwamen. Het bos bereikte waarschijnlijk zijn maximale bereik met ongeveer 5.000 voor Christus, en daarna leidde klimaatverandering en menselijke interventies geleidelijk tot reducties van het bosgebied. Vandaag bestaat het Caledonian Forest uit 35 overblijfselen, die samen een oppervlakte van 180 vierkante kilometer beslaan.

Historische rol

Bossen zoals de Caledonian bossen bedekten ooit grote stukken land op de eilanden van Groot-Brittannië. Toen het klimaat echter warmer werd in de Atlantische periode, begonnen de gematigde naaldbossen zich terug te trekken en werden ze grotendeels beperkt tot de Schotse Hooglanden. Menselijke activiteiten in de regio hebben het bos verder doen krimpen, waardoor de huidige verlaten toestand is ontstaan. Grote volumes hout en brandstof werden verkregen door de bosbomen te kappen, en dit ondersteunde het menselijk leven in de regio al eeuwenlang. Het Caledonian Forest wordt vaak genoemd in oude legendes en folklore. Het bos wordt verondersteld de plaats te zijn van de beroemde Twaalf Slag om Koning Arthur, volgens Historia Brittonum. Het bos is ook genoemd als de terugtrekking van dergelijke oude Schotse en Gaelic folklore karakters als Myrddin Wyllt en Lailoken.

Moderne betekenis

Een groot deel van het hedendaagse Caledonian Forest-systeem bestaat uit 'geriatrische bossen' van oude bomen die de uiteinden van hun respectieve levensduur bereiken, waarbij een nieuwere bomen proberen de oudere te vervangen, hoewel dit in een langzamer tempo gebeurt. Dus als de oude bomen afsterven, zal het bos blijven krimpen en bestaat de mogelijkheid dat de bossen binnen enkele decennia volledig verdwijnen, als schadelijke menselijke activiteiten die nog steeds schade toebrengen aan de overblijvende bossen niet worden gecontroleerd en opgelost. Met de toekomstige dood van de Caledonian Forests in hun geheel zal een aantal zeldzame en unieke soorten waarschijnlijk uit de regio verdwijnen. De endemische soorten van het ecosysteem, zoals de Schotse kruisbek, zouden bijvoorbeeld volledig kunnen uitsterven. De aantrekkingskracht van de zeldzame en vreemde variëteiten vogels en zoogdieren die de Caledonische bossen bewonen, lokken ook een groot aantal toeristen naar de regio. Met het verdwijnen van de bossen zal ook de toeristenvoet in de regio afnemen, waardoor de lokale economieën zullen lijden. De Caledonian Bossen hebben dus een enorm belang in termen van het behoud van de Schotse biodiversiteit en de toeristische economie, en daarom is het behoud ervan van primair belang voor de mensen in deze regio.

Habitat

Het Caledonian Forest is een uniek ecosysteem van de Britse eilanden en is de thuisbasis van enkele van de zeldzaamste dieren in het wild van het Verenigd Koninkrijk. Grove dennen, elzen, essen, espen, hazelaars, hulstbomen en eiken zijn slechts enkele plantensoorten die in dit gebied voorkomen. De regio is ook een paradijs voor vogelliefhebbers, omdat het een groot aantal broedvogelsoorten herbergt die nergens anders op de Britse eilanden te vinden zijn, of elders zelden worden gevonden. Deze omvatten de Crested mees, de papegaai kruisbek, de Schotse kruisbek, de gewone gouden oog, de korhoen, de lang-eared uil, de grote zaagbek, de bos strandloper, en vele anderen. In de regio voorkomende zoogdiersoorten zijn wilde geiten, edelherten, rode vossen, reeën, wilde katten en pijnbomen. Een groot aantal zoogdiersoorten, zoals de Euraziatische lynx, de bruine beer, het wilde zwijn, de eland en een paar andere die ooit de Caledonische bossen bewoonden, zijn nu uitgestorven.

Bedreigingen en geschillen

De oude Caledonische bossen hebben de dreiging van uitsterven al te lang geleden door uitbuitende menselijke activiteiten in de regio, wat heeft geleid tot een vermindering van het bos tot 5% van het oorspronkelijke landoppervlak van 1, 5 miljoen hectare. Volgens rapporten is dit bos een van de meest bedreigde habitats van het Verenigd Koninkrijk. Ontbossing om de houtproductie en de begrazing van vee te vergemakkelijken, zijn de belangrijkste factoren die leiden tot de achteruitgang van deze bossen. Dergelijke ontbossingactiviteiten hebben een lange geschiedenis, waarschijnlijk daterend uit de Neolithische tijd. Bomen werden neergehaald om land vrij te maken voor landbouw en werden gebruikt om brandstof te verwarmen en te koken en hout te bouwen. Sommige delen van het bos werden ook opzettelijk verbrand om wolven en andere dieren in het wild te elimineren, die toen grotendeels als 'ongedierte' werden beschouwd, waardoor mensen, gewassen en vee in gevaar werden gebracht. Naarmate de bevolking groeide en de industrialisatie in de meer recente jaren begon, werden bomen gekapt om te voldoen aan de groeiende vraag naar industriële brandstof, evenals die van de spoorwegindustrie voor onderlinge banden. Het krimpen van de Caledonian bossen blijft echter tot op deze datum, toegeschreven aan menselijke druk. Indirect omvat dit overbegrazing door edelherten. Als gevolg van de inmenging van de mens in hun voedselketen heeft een eliminatie van de roofdieren van de edelherten ertoe geleid dat hun populaties zijn gegroeid, en zij moeten de vaak schaarse voedselvoorraden halen uit de fragiele overblijfselen van het Caledonian Forest.