Wat maakt de Xinjiang regio van China zo uniek?
Omschrijving
De autonome regio Xinjiang Uyghur onderscheidt zich van de rest van China door zijn cultuur en geografie. De Han-Chinezen vestigden de regio eerst al 2000 jaar geleden en claimen de regio als onderdeel van China. De Oeigoeren zijn moslims uit West-China en hebben de autonomiestatus genoten voor korte, afwisselende perioden sinds het werd geannexeerd door de Chinese overheersing. Xinjiang is ongeveer zo groot als Iran op 642.820 vierkante mijl. Tegenwoordig heeft het een bevolking van ongeveer 21.815.815, voornamelijk bestaande uit Han-Chinezen en inheemse Oeigoeren, met ongeveer gelijke proporties van elk. De regio heeft 14 prefecturen, 99 provincies en 1005 steden. De grootste en hoofdstad is Urumqi.
Historische rol
Xinjiang stond in 60 v. Chr. Onder bescherming van de Han-dynastie als onderdeel van de route langs de Noordelijke Zijderoute. De jaren na en voordien werden afwisselend geregeerd door de Manchus en Mongolen. Tijdens de Qing-dynastie, nadat Zhunbu en het Tarim Basin waren samengevoegd, kreeg het die naam in 1844. Xinjiang betekent "Een oude grens die recent terugkeert". In 1829 kreeg de regio de naam Oost-Turkestan, maar in 1955 werd de regio omgedoopt tot "Xinjiang Uyghur Autonomous Region." Separatistische en extremistische mentaliteiten worden sinds laat gezien in de recente bomaanslagen in Beijing en sommige Oeigoeren worden vastgehouden door Amerikanen. De natuurlijke hulpbronnen van de regio, zoals olie en gas, zijn geweigerd aan de inheemse Oeigoeren, resulterend in ontevredenheid en geschreeuw.
Economische betekenis
Historisch gezien heeft Xinjiang een agrarische economie gehad en ook jades gedolven voor zijn vroege landbouwdynastieën. Olie, gas en mineralen zijn enkele van de belangrijkste bronnen van vandaag. De landbouwgronden worden geïrrigeerd door rijst, maïs, tarwe en gierst te produceren. Katoen wordt nog steeds geplant, dat begon in de 19e eeuw. Het heeft ook diverse producten zoals fruit en noten. Het noordelijke gebied heeft schapen en vee. Xinjiang is ingesloten, maar zijn visvijvers, meren en rivieren produceren genoeg vis voor zijn lokale consumptie. Andere bronnen zijn frisdrank, borax, zout, goud, steenkool en jade. Economische zones, exportverwerkingszone, economische samenwerkingszone en hoogtechnologische industriële zones werden ook vastgesteld. De HI-tech zone heeft ongeveer 23 bedrijven die behoren tot de Fortune 500 van 3.470 bedrijven in die specifieke zone.
Cultuur, taal en religie
Xinjiang-cultuur is een mix van een 19-tal verschillende culturen, met de meest prominente daarin de Uyghur, Han, Kazakh, Hui en Kirghiz. Met de implementatie van de Chinese economische hervorming die in 1978 werd ingesteld, telde de Uyghur 46% van de bevolking, waarvan de Han-Chinezen 40% voor hun rekening namen. Vandaag zijn deze cijfers niet significant veranderd. De Han bevinden zich meestal in het noorden, terwijl de Oeigoeren in de zuidwestelijke gebieden zijn. Het Han-volk beoefent over het algemeen het Taoïsme, het Boeddhisme en het Confucianisme, terwijl de meeste Oeigoeren en de Hui-Chinezen moslim zijn. Xinjiang heeft zoveel talen als etniciteiten. De twee officiële talen die worden gesproken zijn Uyghur en het Mandarijn. Minder belangrijke talen die daar worden gesproken, hoewel bij veel minder sprekers, zijn Kazachs, Kirgies, Oirat en Mongools. Naast deze talen zijn er ongeveer 43 minder talen die worden gesproken door verschillende mensen die in Xinjiang werken of wonen.
Habitat en biodiversiteit
Xinjiang heeft woestijnen, bergen, lage valleien en graslanden. Het heeft gletsjers, bergmeren, warmwaterbronnen en binnen rivieren. De bergtoppen reiken tot meer dan 16404 meter hoog en dienen als schildwachten voor meren, bekkens, oases en woestijnvlakten. Het 22 natuurreservaten zijn een bewijs van de biodiversiteit. Het wilde paard van de Przewalski is endemisch voor zijn vlaktes en valleien. De topografie heeft lage valleien die onder zeeniveau liggen. De laatste tijd werden fossielen en rotstekeningen ontdekt in de Altay-regio van Xinjiang. Het gebied heeft ook 256 beschermde culturele sites. Het meest interessante landschap is bezaaid met stenen bossen, echoënde zandduinen, oude grotten en woestijnluchtspiegelingen.
Territoriale geschillen
Er is een separatistische beweging in Xinjiang die is samengesteld uit Uyghur-mensen en moslim-Chinezen. Deze mensen hebben betoogd dat Xinjiang nooit deel uitmaakte van China, maar pas in 1949 werd geannexeerd. De Chinese overheid heeft verklaard dat historische gegevens aantonen dat het gebied al in de Han-dynastie werd beschermd vanwege zijn locatie als de noordelijke zijderoutoute. De leiders van de vroege Qing-dynastie verenigden de twee grensregio's van Dzungaria en het Tarim-bekken en noemden het Xinjiang. Westerse geleerden beweren vandaag dat Urumqi al vroeg bewoond werd door de Han en Hui Chinezen met een paar migranten Oeigoers, maar als gevolg van de Uyghur-migratie concludeerden mensen ten onrechte dat de stad oorspronkelijk een Uyghur-nederzetting was. De spanningen blijven zich vandaag voortzetten, waarbij de grootste twee factoren die van invloed zijn op de ontevredenheid verschillen in etniciteit en religie zijn, hoewel de Chinese regering vandaag de dag geen religieuze praktijkbeperkingen oplegt aan de bevolking.
