Wat is de Olympische vlam?
De Olympische vlam brandt aan het begin van de Olympische Spelen als een symbool van de Olympische beweging en wordt tot het einde van het evenement in brand gestoken. Een architect, Jan Wis, die het Amsterdams Stadion decoreerde voor de Olympische Zomerspelen van 1928, opende het idee om een vlam te verlichten. Het idee om de vlam te verlichten was afgeleid van een soortgelijke praktijk van de oude Grieken die het heilige vuur laaiden voor de hele viering van de Olympische Spelen. De Olympische vlam is een traditie geworden in elke Olympische Zomerspelen sinds de introductie in 1928. Het is een gewoonte dat de bekende atleten of atleten met aanzienlijke prestaties de laatste lopers zijn in de Olympische fakkeltocht. De reisroutes van de Olympische fakkel symboliseren het succes van de atleten. De fakkel wordt meestal gedragen door hardlopers, maar is op een andere manier gedragen, bijvoorbeeld per vliegtuig of boot. Een opmerkelijke methode voor het transport van de Olympische fakkel werd gebruikt in 1976. De vlam werd omgezet in radiosignaal en vervolgens van Europa naar de Nieuwe Wereld getransporteerd. De hittemelders in Athene, Griekenland, voelden de vlam en stuurden het signaal vervolgens via satelliet naar Ottawa. In het jaar 2004 hebben duikers de Olympische fakkel gedurende een deel van de afstand onder water getransporteerd.
Protesten tegen Olympische fakkelrelais
In sommige delen van de wereld zijn protesten tegen de Olympische fakkelrelais gebeurd. In 1956, tijdens de Melbourne Games in Australië, overhandigde een veterinaire student met succes een nepvlam aan Pat Hills, de burgemeester van Sydney en ontsnapte. Pogingen om de vlam te blussen werden ook gemaakt tijdens de Olympische Spelen van 2008 als een demonstratie van protest tegen de mensenrechten van China. Een ring van staal werd gemaakt om de vlam te bewaken, maar een demonstrant pakte met succes de fakkel terwijl het de handen was van de tv-presentator in Londen. Er was ook een protest tegen de Olympische fakkeltocht in Rio De Janeiro, Brazilië, tijdens de Olympische Spelen 2016 om de economische crisis in Brazilië te benadrukken. De demonstranten slaagden erin de olympische vlam te doven en beweerden dat het land een enorme som geld had uitgegeven voor het houden van de Olympische Zomerspelen. Extreme weersomstandigheden kunnen ook de Olympische vlammen uitstellen. Tijdens de Olympische Zomerspelen 1976 in Montreal, Canada, bijvoorbeeld, donderde een regenbui de Olympische vlam enkele dagen nadat de spelen waren begonnen. De vlam werd opnieuw verlicht met behulp van de originele back-upbronnen van de Olympische vlam.
De bovenstaande incidenten en andere soortgelijke gebeurtenissen maken duidelijk dat het olympische fakkelrelayproces niet helemaal veilig is. Een Olympische vlam kan opzettelijk of per ongeluk worden uitgezet tijdens het relaisproces. Deze zorg heeft geleid tot een stortvloed van ideeën met betrekking tot het ontwerp van de Olympische fakkel om de kans te verkleinen dat de vlam sterft.
Dus wat gebeurt er als de vlam is gedoofd?
Het is meestal opnieuw verlicht of een back-uplamp is ontstoken.
De huidige Olympische vlammen zijn uniek en indrukwekkend ontworpen om het onvoorspelbare blussen van de Olympische vlam in bedwang te houden. Olympische ketels worden ontworpen en gebruikt om de Olympische vlam te beschermen. Een van de meest beruchte vormen van protest vond plaats tijdens de Melbourne Games van 1956 in Australië. Een veterinaire student van de stad bedroog toeschouwers door een nepvlam te dragen en bracht het op dat moment zelfs succesvol over aan de burgemeester van Sydney. Hij
