Waar stijgt Mount Aconcagua?
Omschrijving
Stijgend tot een hoogte van 22.838 voet, Mt. Aconcagua is niet alleen de hoogste piek in Zuid-Amerika en de zuidelijke en westelijke hemisferen, maar het is ook de op één na hoogste top van de zeven toppen van de wereld. De berg ontspringt in de provincie Mendoza in het westen van centraal Argentinië en maakt deel uit van het Andes-gebergte. De westelijke hellingen van de berg stijgen op uit de kustvlaktes van Chili, terwijl de top maar 15 kilometer van de grens tussen Chili en Argentinië ligt. De berg wordt begrensd door de Valle de las Vacas in het noorden en oosten, en de Valle de los Horcones inferieur ten zuiden en ten westen. In 1983 werd het provinciale park Aconcagua opgericht om de ecosystemen van de bergen en de omliggende gebieden te beschermen.
Historische rol
De naam van Mt. Aconcagua is vermoedelijk ontstaan uit de Quechuan-naam Ackon Cahuak, wat betekent dat de 'Sentinel of Stone' in die taal is. Mt. Aconcagua is een uitgedoofde vulkaan, met de laatste vulkanische activiteit waarvan gedacht werd dat het zo'n 9, 5 miljoen jaar geleden plaatsvond. De botsing van de Nazca-plaat met de Zuid-Amerikaanse plaat gaf aanleiding tot de Andes-bergketen, waaronder Mt. Aconcagua. Sporen van de Inca-beschaving zijn ontdekt bij de top van Mt. Aconcagua. In 1985 werd het bevroren lijk van een zeven jaar oude Inca-jongen ontdekt door bergbeklimmers die rondreisden in Aconcagua. Wetenschappelijke studies concludeerden daarna dat de jongen werd opgeofferd als onderdeel van een oud Inca-kind-offerritueel genaamd capacocha (wat betekent koninklijk of plechtig offer in Quecha), op 14 januari 1897, Mathias Zurbriggen, een Zwitserse gids van een Europese expeditie naar de Andes geleid door Mathias Zurbriggen, werd de eerste persoon die de top van Mt. Aconcagua. Naast de Andes, werd Mathias Zurbriggen wereldberoemd als een klimmer voor het maken van vele opmerkelijke beklimmingen in de Himalaya, de Alpen en Oceanië.
Moderne betekenis
Elk jaar bezoeken duizenden bergbeklimmers, professionele klimmers en hobbyisten wandelaars Mt. Aconcagua met als doel de berg te verkennen en naar de top te klimmen. Dit genereert aanzienlijke inkomsten voor dit deel van Argentinië via de toeristische sector. De berg is ook bezaaid met gletsjer, met Ventisquero Horcones Inferior, Ventisquero de las Vacas Sur, en de Poolse gletsjer zijn enkele van de prominente gletsjers op en rond deze berg. De gletsjers vormen de hydrologie van de plaats, en zijn de bron van water voor de rivier de Horcones, die op zijn beurt een belangrijke zijrivier is van de rivier de Salado.
Habitat
De ijskoude temperaturen, slechte grond en lage neerslag op Mt. Aconcagua kan een hoge biodiversiteit niet ondersteunen. De vegetatie en dieren in het wild die in het gebied leven, zijn aangepast aan de harde en droge klimatologische omstandigheden. Plant dekking op het land is meestal beperkt tot struiken en open weiden, met deze bestaande uit planten zoals geel brandhout, geit hoorn, huecú en ichu. Bergratten, rode vossen en guanaco's worden in overvloed aangetroffen in deze droge habitat. De poema bevindt zich ook in dit leefgebied en is een top-vleeseter in deze ecosystemen. Een groot aantal vogels kan worden gespot in de Mt. Aconcagua eco-regio ook, met inbegrip van de condor, paarse adelaar en agachona. De waterlichamen in deze regio worden bewoond door eenden en strandlopers.
Bedreigingen en geschillen
Momenteel accumuleert menselijk afval op en rond Mt. Aconcagua is een reden tot enorme zorg aan de autoriteiten die de ecosystemen van de berg beheren. Elk jaar proberen duizenden klimmers de berg te beklimmen en laten tijdens hun beklimmingen hun uitwerpselen en andere afval op de berg achter. De ijskoude temperaturen van de berg voorkomen of vertragen de afbraak van het natuurlijke afval, wat leidt tot opeenhopingen van dergelijke afvalstoffen van jaar tot jaar. Dit bederft niet alleen de esthetische kwaliteit van de bergen, maar vervuilt ook de waterlichamen, inclusief de gletsjermeren. De andere grote bedreiging voor de berg is de klimaatverandering en het broeikaseffect, die vooral de gletsjers van de regio treffen. De temperatuurstijging zorgt ervoor dat ze zich terugtrekken en dus de hydrologie van het bergecosysteem negatief beïnvloeden. Net als veel andere gebieden die onder de bergen en gletsjers liggen, dreigen snelle sneeuw en ijzige smelten voor het eerst wijdverspreide overstromingen te veroorzaken en, als ze leeg raken, daarna steeds vaker droge periodes.
