Nationaal Park Garajonay van de Canarische Eilanden van Spanje

Omschrijving

Het Garajonay National Park, gelegen in het midden en noorden van het eiland La Gomera in de provincie Santa Cruz de Tenerife op de Canarische Eilanden, omvat een gebied van 40 vierkante kilometer en omvat binnen de natuurlijke grenzen de hoogste top van het eiland, Garajonay ( 4, 869 voet) waaraan het zijn naam ontleent. De nationale parkstatus van het park werd bereikt in 1980 en in 1986 werd het tot UNESCO-werelderfgoed verklaard. Naast de piek van Garajonay, een plateau met een hoogte van ongeveer 2600 tot 4600 voet, maakt ook deel uit van het landschap van het nationale park Garajonay.

Toerisme

Het spectaculaire landschap van het nationale park Garajonay en zijn unieke verzameling van flora en fauna dient als een belangrijke toeristische attractie. Het park heeft een uitgebreid netwerk van wandelpaden en heeft ook een bezoekerscentrum en een informatiecentrum om toeristen te helpen en te begeleiden bij hun verkenning van het park. Er zijn een aantal gezichtspunten in zijn uitgestrektheid waardoor toeristen landschaps- en natuurfoto's van topkwaliteit kunnen vastleggen.

uniciteit

Een ontroerend en tragisch liefdesverhaal vormt de basis van de naamgeving van het park en zijn hoogtepunt. De naam Garajonay komt voort uit de namen van twee geliefden, Gara en Jonay, wiens slechte lot leidde tot hun ondergang, maar hun intense liefde voor elkaar werd vereeuwigd in de naam van het park en de piek. Zoals de legende zegt, toen Gara en Jonay verliefd werden, betekende een slecht voorteken dat werd aangeduid door een uitbarsting van de Teide-vulkaan de aankondiging van hun verloving. Dit leidde de betrokken families van de geliefden om te beslissen tegen het huwelijk en dus werden Gara en Jonay gescheiden. Echter, niet in staat om de scheiding te verdragen, verenigden de twee geliefden zich weer, maar deze keer raakten ze op een of andere manier vast in een berg en pleegden waarschijnlijk zelfmoord.

Naast de unieke oorsprong van de naam van het park, biedt het park ook onderdak aan een aantal van de levende exemplaren van oude regenwouden en gematigde wouden die ooit uitgestrekte landschappen in heel Europa beslaan, maar nu over de meeste delen van hun oorspronkelijke habitat ontbreken. Dergelijke soorten bossen zijn momenteel alleen beperkt tot de Macaronesische eilanden, waaronder de Canarische Eilanden.

Habitat

Het Garajonay National Park is bedekt met laurierbossen, een soort subtropische bossen die ooit grote delen van Zuid-Europa bedekten. Deze bossen worden ondersteund door het milde en vochtige klimaat van de Canarische Eilanden dat het hele jaar door heerst. Hoewel de vegetatie van het nationale park is ingedeeld onder de enkele paraplu van laurisilva-bossen, komen echte laurisilva-bossen met de grootste laurierbomen voor in de noordelijke, meer vochtige delen van het park, terwijl de zuidelijke, minder vochtige gebieden voornamelijk heide en beuken ondersteunen dekken. Op hogere hoogten verandert de vegetatie van het park in de helling laurisilva, waar sommige van de delicate lauriersoorten verloren gaan. De fauna van het nationale park Garajonay is ook zo verschillend en ongelooflijk als zijn flora. Een aantal endemische soorten dieren zoals de endemische Laurel duif en de duif van Bolle, de inheemse Gomeran skinks en Gomeran hagedissen en de striploze boomkikkers, zijn hier te vinden. Naast deze endemische soorten gedijen ook een groot aantal vogels, vleermuizen en ongewervelde dieren goed in de laurisilva-bossen van het nationale park Garajonay.

Bedreigingen en instandhouding

In 2012 heeft een wildvuur grote delen van het nationale park Garajonay uitgeroeid en bijna 18% van de vegetatie in het park vervallen. Bedreigingen van dergelijke bosbranden blijven tot op heden bestaan ​​en gevreesd wordt dat de toegenomen bezoekersaantallen in het park ook de kans op toekomstige brandincidenten vergroten. De introductie van buitenaardse invasieve soorten in de habitat van het park bedreigt ook de natuur van het park. Door klimaatverandering veroorzaakte temperatuurstijgingen en veranderingen in het neerslagpatroon kunnen de ecosystemen van het park de komende jaren ook negatief beïnvloeden.