Ischigualasto Provincial Park - Unieke plaatsen in Argentinië

Omschrijving

Het UNESCO-werelderfgoed Ischigualasto Provincial Park ligt in de provincie San Juan in het noordwesten van Argentinië grenzend aan het Talampaya National Park in het noorden. Het park is ook bekend als de Valle de la Luna, Spaans voor Vallei van de Maan vanwege zijn unieke landschap en geologische formaties die lijken te behoren tot een andere planeet of de manen van het zonnestelsel. Aangewezen als een provinciaal park op 3 november 1971, omvat het Ischigualasto Provincial Park momenteel een gebied van 60.370 hectare. Het is een broeinest van paleontologische ontdekkingen, die een enorme schat aan fossielen van prehistorische dieren en planten herbergen.

Historische rol

De gegevens verkregen uit koolstofdioxide-datering duiden erop dat het Ischigualasto Provinciaal Park door mensen werd bewoond tot 2.590 tot 950 jaar geleden. De ontdekking van grottenhuizen, oude menselijke kunstvormen op muren van grotten en rotswanden en bouwplaatsen voor gereedschappen bewijzen dat mensen in deze tijd in het gebied hebben geleefd. Er zijn ook aanwijzingen dat het land bezet wordt door verschillende inheemse stammen die een jager-verzamelaars-levensstijl uitoefenen in het park vóór de komst van de Europeanen in de regio. Er wordt ook geloofd dat enige invloed van de Inca-cultuur ook in de regio aanwezig was en dat de oude Inca's goud wonnen in de berg Famatima, dicht bij het Ischigualasto Provincial Park.

Betekenis voor paleontologie

Het Ischigualasto Provincial Park is een schatkamer voor paleontologen. De regio is vooral beroemd om zijn uitstekende bewaring van exemplaren van levende organismen die behoren tot de Late Trias en geeft wetenschappers een aanzienlijk inzicht in de gebeurtenissen die leidden tot de overgang van een wereld die gedomineerd wordt door dinosaurussen naar de ontwikkeling van het leven van jonge dieren op onze planeet . Onder de tetrapod-fossielen die in het park zijn opgegraven, zijn de soorten die behoren tot cynodonts en Rhynchosaurs het talrijkst. 11% van alle fossielen die in het park worden ontdekt, behoren tot dinosaurussen waarvan de aardse carnivoren het toneel lijken te domineren.

Geologie en biodiversiteit

Zowel het Ischigualasto Provincial Park als het Talampaya National Park maken deel uit van het Ischigualasto-Villa Unión Trias-geologisch bekken dat werd gevormd tijdens de Trias-periode en wordt bewaard in de vorm van 6 verschillende lagen sedimenten, neergelegd door stromende waterlichamen gedurende een periode van miljoenen jaren, met exemplaren van prehistorische levensvormen begraven in deze lagen. Tegenwoordig heeft het provinciale park Ischigualasto een overwegend woestijnachtige flora, bestaande uit cactussen, struiken en een paar bomen die meer dan 10-20% van het oppervlak beslaan. De hier aanwezige faunasoorten bestaan ​​uit 27 zoogdiersoorten, 77 vogels en een paar reptielen en slechts 2 soorten amfibieën. Enkele van de opmerkelijke diersoorten van dit dorre leefgebied zijn de witbuikige opossum, de guanaco, puma, een endemische gordeldiersoort en pampasvossen. Andes condors, de grotere en kleinere Rheas, haviken en white-throated cacholotes vertegenwoordigen de vogelfauna van het park.

Milieubedreigingen en -behoud

Hoewel er geen grote bedreigingen zijn voor het Ischigualasto Provincial Park, kunnen sommige menselijke activiteiten, als ze niet vroeg worden gecontroleerd, de habitat van het park in de toekomst nadelig beïnvloeden. Aangezien het land van het park niet geschikt is voor teelt of veeteelt, zijn er voor deze doeleinden geen bedreigingen van menselijke aantasting op dit land. Er is echter altijd een dreiging van stropers die het park naderen om te jagen op dieren die er in leven. Daarom moet het parkpersoneel voldoende uitgerust zijn om te voorkomen dat deze stropers de beschermde, zeldzame en bedreigde soort van het park proberen te achtervolgen. De zware bezoekersaantallen in het Ischigualasto Provincial Park veroorzaken ook vervuiling in de vorm van giftige gassen die vrijkomen door het verkeer van voertuigen en afval en het afval dat door de toeristen wordt gegenereerd. Instandhoudingsinspanningen proberen momenteel ervoor te zorgen dat de bovengenoemde dreigingen niet bestaan, zodat de prehistorische fossielen en moderne levensvormen van zijn park niet voorgoed verloren zijn.