De 10 slechtste staten voor fiscale stabiliteit

Fiscale stabiliteit is van groot belang voor het welslagen van programma's en projecten van de overheid. Zwakke fiscale gezondheid belemmert de dienstverlening, omdat de economische kracht van een staat niet in staat is om de ontwikkeling vol te houden. De fiscale kracht van een staat kan worden gemeten op korte of lange termijn. In de Verenigde Staten zijn de belangrijkste parameters voor de lange termijn de verplichting op publieke pensioenen en overheidsratings op kredietwaardigheid. De korte-termijn fiscale rating is gebaseerd op liquiditeitsbeheer en budgetcontrole. Hieronder staan de slechtste staten in termen van fiscale stabiliteit.

Slechtste staten voor fiscale stabiliteit

Illinois

Illinois State wordt gerangschikt als de slechtst presterende index voor de begrotingsstabiliteit. Wat betreft de fiscale stabiliteit op korte en lange termijn staat de staat respectievelijk op de 49ste en 50ste plaats. De belangrijkste oorzaken zijn slechte cijfers over economische groei, het ontbreken van een sluitende begroting en het aannemen van niet-budgettaire hervormingen. Een dergelijke fiscale zwakte heeft geleid tot een langzame groei van het persoonlijk inkomen en banenverlies. De staat is een van de zwakste economieën die wordt gekenmerkt door onbetaalde rekeningen, rentebeperkingen en een daling van de kredietwaardigheid.

New Jersey

Nauwkeurig onderzoek van de begrotingsbalans, het liquiditeitsbeheer en de solvabiliteit op lange termijn geeft aan dat New Jersey de slechtste fiscale vorm ooit heeft aangenomen. Serviceniveau levering en solvabiliteit van het trustfonds zijn in kwaliteit verminderd. De huidige status wijst op hogere verplichtingen dan activa. Begrotingsruzie leidde ertoe dat de staatsbestuurders van de staat New Jersey een paar weken moesten stoppen. De primaire schulden per hoofd van de bevolking zijn gestegen, waardoor de staat op de 50e plaats staat van de begrotingsstabiliteit op korte termijn en van positie 48 in de fiscale ratings voor de lange termijn.

Louisiana

Louisiana staat wordt beoordeeld als de derde slechtste in termen van fiscale stabiliteit. Een begrotingstekort leidde tot tijdelijke belastingen die niet noodzakelijk het gat in de begroting hadden opgevuld. Ondanks de sterke politieke wil om de begroting kracht bij te zetten, heeft de begrotingscommissie geen overtuigende methode kunnen bedenken om het tekort door middel van belastingen te overbruggen. Het scheppen van banen is noch in de verwerkende industrie noch in de commerciële sector toegenomen.

Alaska

Hoewel het op de vierde plaats staat als de grootste fiscale stabiliteit, heeft Alaska op korte termijn verbeteringen aangebracht. Dit heeft geleid tot een rating van positie 16, maar de lange-termijn fiscale stabiliteit is slecht beoordeeld op positie 49. Er zijn oliereserves in de staat die een hoog inkomen aan het bruto binnenlands inkomen bijdragen. Dit heeft ertoe geleid dat Alaskans geen omzetbelasting en personenbelasting heeft betaald die de begroting hadden kunnen opdrijven. Wanneer de olieprijzen dalen, daalt de omzet, waardoor de staat veel rekt in het leveren van basisdiensten. Hoewel burgers dividenden ontvangen uit olie en de op een na hoogste mediaan van het gezinsinkomen hebben, blijft de fiscale stabiliteit een van de ergste.

Kentucky

Op positie vijf staat de staat Kentucky op de 42e en 47e plaats in termen van respectievelijk de fiscale stabiliteit op de korte en de lange termijn. De slechtste cijfers voor de stabiliteit van het begrotingsbeleid zijn afkomstig van een slecht beheerd en laag gefinancierd pensioenfonds. De stabiliteit wordt verder verzwakt door lage reservefondsen. Begrotingsprognoses en het ontbreken van meerjarige uitgavenramingen plus het niet toewijzen van kosten aan de afschrijving van infrastructuur maakte dat de staat slecht scoorde.

Wat kunnen de staten doen om hun fiscale stabiliteit te verbeteren?

Om de fiscale stabiliteit te verbeteren, moet een staat over een uitvoerbaar begrotingskader beschikken. Goed ontworpen strategieën moeten gericht zijn op het beheersen van risico's voor openbare middelen. Economische ontwikkeling en empowerment moeten de prioriteit zijn. De staten moeten op zoek gaan naar alternatieve inkomstenbronnen om aan de budgettaire vereisten te voldoen.