Common Warthog Feiten: Dieren van Afrika

Fysieke beschrijving

Het Gemeenschappelijke Knobbelzwijn is het duidelijkst te herkennen aan de twee paar slagtanden die naar buiten uitsteken en naar boven buigen vanuit het grote hoofd. De onderste slagtanden, vlijmscherp door wrijven tegen de bovenste slagtanden, worden gebruikt ter verdediging tegen roofdieren en om hun vaak schaarse voedsel- en waterbronnen op te graven, door Common Warthogs terwijl ze alleen of in groepen rondzwerven. Hoewel het een slecht gezichtsvermogen heeft, heeft de Common Warthog s een uitstekend reukvermogen, dat wordt gebruikt om te jagen op voedsel en om vijanden te detecteren. Het is ook een zeer snel dier, in staat om weg te rennen van gevaar met zijn staart wees naar de hemel.

Dieet

Ondanks het feit dat ze zeer korte halzen en lange benen hebben, slagen Common Warthogs erin zich te voeden door te knielen op hun polsgewrichten, die worden opgevangen door eeltige pads. Door zich dus te verlagen, schuifelen ze dichter naar de grond en graven ze met hun scherpe snijtanden wortelstokken, bollen en knollen uit de harde droge grond. Van deze plantaardige voedingsmiddelen kan aan de beperkte waterbehoefte van Common Warthog worden voldaan door wat wordt geëxtraheerd. In een noodgeval is de Common Warthog s niet vies van het eten van aas, of zelfs de mest van verschillende carnivoren.

Habitat en bereik

Het Common Warthog is verspreid over een gebied dat wisselt tussen regenachtige en droge seizoenen. Eenmaal gebruikelijk in Niger heeft toenemende woestijnvorming en de voortdurende uitbreiding van de Sahara in de Sahelzone geleid tot een verlies van waardevolle habitatgebieden voor het Common Warthog. Hun populaties zijn verspreid over de steeds schaarser wordende gebieden van Oost- en Zuidelijk Afrika. Ze zijn constant in beweging binnen hun bereik, gedijen zowel in vochtige en droge savannes, als in open struikgewas en bossen, meestal in de buurt van een bron van oppervlaktewater. Ongebruikelijk voor een wilde soort. Gemeenschappelijke wrattenzwijnen zullen struikgewas en bossen vermijden wanneer ze deze tegenkomen.

Gedrag

Gemeenschappelijke wrattenzwijnen worden meestal in familiegroepen gevonden, hoewel volwassen zwijnen alleen leven en pas tijdens het paarseizoen bij een groep komen. Gevechten tijdens de paartijd komen voor, hoewel deze relatief goedaardig zijn en daardoor de zwakkere mannetjes in staat stellen te ontsnappen kort na een krachtmeting. Common Warthog rust 's nachts in holen, altijd achterwaarts, waarbij deze ruimtes soms worden afgescheiden als hun vooraf door middel van urineren. Bij hoge temperaturen zullen gewone knaagdieren zich in modder of water wentelen en bij lage temperaturen in holen samen kruipen. Gemeenschappelijke wrattenzwijnen vertonen geen territoriaal gedrag en delen locaties voor rust, eten, drinken en wentelen.

weergave

Gewone knaagdieren worden tussen 18 en 20 maanden geslachtsrijp, hoewel hun feitelijke fokkerijactiviteiten pas plaatsvinden nadat ze hun volledige krachtniveau op ongeveer vier jaar oud hebben bereikt. Vrouwtjes trekken mannetjes aan het einde van het regenseizoen aan door te urineren in een gebogen positie. Een vrouw en een man kunnen meer dan één partner hebben, beslist door strijd en afgesloten met ritmische gezangen. De zeug isoleert zichzelf en geeft nestjes van gemiddeld 2 tot 4 nakomelingen, maar er kunnen maximaal 8 biggetjes tegelijk geboren worden. Juvenile Common Warthog's komen voor het eerst uit hun holen na 6 tot 7 weken, en beginnen dan te grazen op twee maanden oud, en worden gespeend door vijf of zes maanden oud. Wanneer jonge vrouwtjes beginnen te fokken, leven ze in sociale groepen van wilde varkens, "signaalgevers" genoemd, die een vrouwelijke en aanverwante volwassen vrouwtjes en hun gezamenlijke nakomelingen kunnen bevatten. Mannen verlaten hun bachelor-groepen, en oudere mannen hun eenling-bestaan, alleen tijdens het broedseizoen, dat jaarlijks begint als regenachtig weer plaats maakt voor droger weer.