Bayard Rustin - Belangrijke cijfers in de Amerikaanse geschiedenis

Vroege leven

Bayard Rustin, een centrale figuur in de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, werd geboren in West Chester, Pennsylvania, op 17 maart 1912. Hij groeide op in de overtuiging dat Julia en Janifer Rustin zijn ouders waren, hoewel hij als tiener ontdekte dat hij in werkelijkheid zijn grootouders. In feite was de vrouw die hij altijd had gedacht zijn zus te zijn, Florence Rustin, echt zijn moeder. Toen hij tot het besef kwam dat hij homo was, bleef zijn familie hem liefhebben en ondersteunen, ongeacht de negativiteit van de heersende standpunten met betrekking tot homoseksualiteit in die tijd. Hij zou doorgaan met het bijwonen van twee historisch zwarte universiteiten. Namelijk, dit waren Wilberforce University, in Ohio, en Cheney University, in Pennsylvania. Bayard raakte betrokken bij een aantal burgerrechtenbewegingen en organisaties in beide instellingen, waarbij hij zelfs de eerste verliet voor de laatste door te worden uitgezet vanwege zijn betrokkenheid bij een staking.

Carrière

In de vroege jaren 1930 trad Rustin toe tot de Young Communist League, maar hij raakte snel gedesillusioneerd nadat de partij hem vroeg om te stoppen met het protesteren tegen raciale segregatie. Later werkte hij met een prominente Afrikaanse Amerikaanse socialistische leider, A. Phillip Randolph, om te protesteren tegen discriminerende wervingspraktijken in het leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij bleef vele jaren protesteren tegen rassendiscriminatie en de mishandeling van homo's en lesbiennes. Hij hield van lezen en schrijven over pacifisme, geweldloos protest en burgerlijke ongehoorzaamheid, en hij bewonderde Gandhi voor zijn geweldloze protesten in India. In 1955 sloot Rustin vriendschap met Martin Luther King Jr., de beroemde burgerrechtenleider, en leerde hem over zijn overtuigingen. Rustin organiseerde protesten over de hele wereld, zoals de 'March Against Nuclear Proliferation' uit 1957 in Aldermaston, Engeland.

Belangrijke bijdragen

De beroemdste bijdrage van Rustin aan de Civil Rights Movement kwam in zijn rol als deelnemer aan de March on Washington voor banen en vrijheid in augustus 1963. Tijdens de mars verzamelden 200.000 Amerikanen zich voor het Lincoln Memorial in Washington DC om te protesteren tegen oneerlijke behandeling van zwarten op de Amerikaanse arbeidsmarkt. Rustin was een belangrijke organisator van het evenement en hielp bij het opstellen van een lijst met tien eisen aan de Amerikaanse federale overheid, waaronder onmiddellijke burgerrechtenwetgeving, desegregatie van scholen en een nationaal minimumloon. De betoging eindigde met Martin Luther King's beroemde "I Have a Dream" -rede. Naast het organiseren van de Mars in Washington, werkte Rustin onvermoeibaar om andere protesten te organiseren en om artikelen over rassendiscriminatie in Amerika te schrijven.

Uitdagingen

Rustin werd op verschillende fronten geconfronteerd met discriminatie. Hij was een pacifist in het midden van een wereldoorlog, een zwarte man in een afgezonderde samenleving, en een homoseksuele man in een tijd dat de meeste mensen homo's en lesbiennes zagen als "defect", "ziek", "zondig" en "tweede" - klasse "burgers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij gevangen gezet omdat hij weigerde zich in te schrijven voor het ontwerp. Hij bracht enkele maanden later enkele maanden langer door in de gevangenis toen hij protesteerde tegen raciale segregatie in het openbaar vervoer. Hij werd ook gearresteerd voor het openlijk deelnemen aan homoseksuele activiteiten. Zelfs zijn mede-activisten voor de burgerrechten wilden hem vaak niet opnemen in protesten en evenementen omdat hij een te grote verantwoordelijkheid was in hun ogen en die van de pers. Ze wilden gewoon hun eigen inspanningen niet in gevaar brengen door zo'n controversiële man hun respectievelijke bewegingen te laten leiden.

Dood en erfenis

Ondanks de vele uitdagingen die hij tegenkwam, bleef Bayard Rustin de rest van zijn leven protesteren en schrijven. Hij vocht onvermoeibaar voor economische gelijkheid tussen de rassen, evenals voor het uitbreiden van gelijke rechten op homo's en lesbiennes. Later in zijn leven ging hij opnieuw samenwerken met A. Philip Randolph om het A. Philip Randolph Institute op te richten, een arbeidsorganisatie die is ontworpen om Afro-Amerikanen te helpen goed werk te vinden in een veilige, eerlijke omgeving. Hij publiceerde in de jaren zeventig artikelen over gelijke burgerrechten en eerlijke arbeidsomstandigheden. Rustin stierf in augustus 1987 aan een gescheurde blindedarm. In 2013 kende president Obama hem postuum de Presidential Medal of Freedom toe, waarbij hij hem prees als een 'onbuigzame burgerrechtenactivist'.