Wat is Mandaeism?
Wat is Mandaeism?
Mandaeism, ook bekend als Mandaeanism, is een gnostische religie (gnostische betekenis van kennis). Het bestaat uit veel verschillende overtuigingen. Terwijl de religie verwijst naar Noach, Seth, Aram, Abel, Adam, Enos, Noach en met name Johannes de Doper, erkent het niet Jezus, Abraham of Mozes.
De geschiedenis van het Mandaeïsme
Mandaeïsme ontstond in de eerste drie eeuwen na Christus met de migratie van de Mandaen inboorlingen naar Mesopotamië komende van de zuidelijke Levant gedurende de eerste eeuwen CE. Mandaens zijn Semieten die het Mandaic dialect spreken, een taal uit het Oost-Aramees. Het is mogelijk dat het Mandaen-volk familie is van de Nabateeërs, een pre-islamitische groep van heidense Arabieren die hun grondgebied verspreidden in de zuidelijke regio van Irak. Naar schatting zijn er wereldwijd 60.000 tot 70.000 Mandaens. Vóór de invasie van Irak in 2003 woonden de meeste Mandaens in Irak. Na de oorlog vluchtten de meeste Mandaese Irakezen het land uit en in 2007 was de bevolking gedaald tot ongeveer 5.000. Mandaeïsme is een privé en gescheiden religie gebleven met informatie over de religie die alleen afkomstig is van externe bronnen, waaronder een geleerde in Iraanse studies genaamd Julius Heinrich Petermann, Lady ES een Britse culturele antropoloog en een Syrische christen die bekend staat als Nicolas Siouffi, die op dat moment was een Franse vice-consul in Mosul.
Etymologie
Mandaeïsme is afkomstig van de klassieke Mandaic Mandaiia die ook verschijnt als Mandeyãnã in Neo-Mandaic. Gebaseerd op woorden die een gemeenschappelijke etymologische oorsprong hebben in andere Aramese talen, vertaalden semitici zoals Rudolf Macuch en Mark Lidzbarski het woord manda wat kennis betekent, van Mandaiia. De etymologie laat zien dat Mandaeans misschien de enige overgebleven sector is die zich vanaf de late oudheid werkelijk Gnostisch kan noemen. De Mandaeans staan bekend als de Şubba onder degenen buiten hun samenleving. In het Midden-Oosten vindt het woord Şubba zijn wortels terug in het Aramees, wat de doop betekent. Şabi is de neo-mandaïsche term, terwijl Sabianen in de islam worden gebruikt als een overkoepelende term voor het aantal religies, inclusief dat van de Mandaeans in relatie tot Sabianen die in de koran worden gevonden. Aanhangers van de Mandaean-religie zijn af en toe bekend als de 'christenen van Sint-Jan' volgens rapporten uit de 16e eeuw door leden van de Barefoot Carmelite-missie in Basra. Mandi is een Arabisch woord dat verwijst naar een plaats die wordt gebruikt voor aanbidding voor de mensen die het Mandaeïsme beoefenen. De Mandi wordt verondersteld langs een rivier te worden gebouwd om de doop uit te voeren, omdat water een belangrijk element is in het geloof van het Mandaeïsme.
overtuigingen
Mandaeïsme is een religie waarvan de principes gebaseerd zijn op gemeenschappelijk erfgoed in plaats van op actuele religieuze doctrines of overtuigingen. De Mandeanologische theologie heeft geen praktische richtlijnen en de literatuur behandelt onderwerpen als eschatologie die de kennis van God en het hiernamaals kenmerkt. De kennis is alleen beperkt tot een aantal mensen, zoals verschillende leken en het priesterschap.
