Wat is een zonnevlam?

Een zonnevlam kan eenvoudig worden gedefinieerd als een abrupte en krachtige stralingsuitbarsting of -emissie die plaatsvindt wanneer opgebouwde magnetische energie in de zonneatmosfeer wordt vrijgegeven. In het zonnestelsel hebben zonnevlammen geen gelijke in termen van explosievermogen. Zoals waargenomen door het menselijk oog, worden zonnevlammen waargenomen als heldere vlekken op de zon die ergens tussen enkele minuten en enkele uren kunnen duren. De eerste geregistreerde zonnevlam was op 1 september 1859 door twee wetenschappers genaamd Richard Hodgson en Richard Carrington.

Oorzaken van zonnevlammen

Zonnevlammen vinden plaats in actieve zones rond zonnevlekken. Een zonnevlek verwijst naar een kortstondig fenomeen op de fotosfeer van de zon, waargenomen als een plek die donkerder is dan de omliggende gebieden. De zonnevlek heeft een lagere oppervlaktetemperatuur die het gevolg is van een magnetisch veld. Het plotseling loslaten van de magnetische energie is wat uiteindelijk zoveel kracht geeft aan de fakkels. De energie die wordt uitgezonden door een zonnevlam kan worden gelijkgesteld aan de energie die wordt opgewekt door miljoenen waterstofbommen van 100 megaton die tegelijkertijd afgaan.

Flares worden veroorzaakt door de interactie tussen snel bewegende geladen deeltjes (zoals elektronen) en het plasmamedium in de atmosfeer van de zon. De snel bewegende geladen deeltjes zijn het resultaat van een magnetische fluxoverdracht die ook wordt aangeduid als magnetische heraansluiting. Dit fenomeen van magnetische heraansluiting is wat uiteindelijk een plotselinge energiesalvo veroorzaakt die de deeltjes versnelt. Het resultaat is dat de burst zich naar buiten kan uitbreiden waardoor een coronale massa-ontlading ontstaat. De bron van zonnevlammen is welbekend, maar de mechanismen die betrokken zijn bij de transformatie van energie van magnetisch naar kinetisch zijn nog steeds onbekend.

Voorkomen en effecten

De frequentie waarmee zonnevlammen optreden, is ook onbekend omdat deze varieert. Wanneer de zon "actief" is, kunnen er op een dag verschillende lichtfakkels zijn. Aan de andere kant, perioden waarin de zon "stil" is, vertalen zich in minder dan één lichtflits in een week. De afmetingen van een zonnevlam variëren ook. Kleinere fakkels komen vaker voor dan grotere zonnevlammen.

Hoewel de meeste straling die door een fakkel wordt afgegeven, door mensen niet wordt waargenomen zonder de juiste apparatuur, kunnen de effecten van een fakkel worden ervaren. De effecten worden waargenomen wanneer röntgenstralen en andere stralingen de ionosfeer van de planeet beïnvloeden, wat leidt tot een verstoring van langeafstandscommunicatiediensten.

3 juli 2012 markeerde een dag waarop de aarde op het nippertje werd gemist door een enorme, potentieel schadelijke zonnevlam. De lichtflits was zo groot dat het werd omschreven als een solaire superstorm. Gegevens zijn nog steeds onduidelijk, maar NASA heeft de kans bepaald dat een vergelijkbaar evenement plaatsvindt tussen 2012 en 2022 met 12%.

Kunnen er zonnevlammen vanaf de aarde worden bekeken?

Dee fakkels beïnvloeden alle lagen van de atmosfeer, namelijk de corona, de chromosfeer en de fotosfeer. Het resultaat van een zonnevlam is dat er straling wordt gecreëerd die over alle golflengten van het elektromagnetische spectrum snijdt. De geproduceerde straling omvat radiogolven, gammastraling en verschillende andere die niet met het blote oog kunnen worden waargenomen. Om deze reden passeren verschillende zonnevlammen mensen voorbij zonder dat ze het ooit merken, tenzij ze gespecialiseerde apparatuur hebben.