Wat is een marionettenregering?
Puppet-regeringen, gedefinieerd
Door de geschiedenis heen hebben veel landen blijkbaar al hun bewegingen laten dicteren door een andere buitenlandse macht. Op zo'n manier is een "marionettenstaat" een overheid die zelf weinig wil heeft, omdat ze financiële steun of militaire steun nodig heeft. Het is dus een ondergeschikt aan een andere macht in ruil voor zijn eigen overleving. De marionettenregering heeft nog steeds een eigen identiteitsvoorgevel, bestendigd door het behouden van zijn eigen vlag, naam, volkslied, wet en grondwet. Dit type regeringen wordt echter volgens het internationale recht niet als legitiem beschouwd. Sommige marionettenstaten zijn volledig onafhankelijk op papier, maar worden in de praktijk bestuurd door andere naties of zelfs multinationals die grote belangen in die staat hebben. Een "marionettenstaat" is een neerbuigende term die door de pers wordt gebruikt om landen te beschrijven waarvan wordt beweerd dat ze door een andere worden gecontroleerd.
Historische voorbeelden
In de oudheid onderwierpen sommige landen andere staten en werden gedwongen om zich aan hun manier van regeren te onderwerpen, maar deze vazalstaten bleven schijnbaar onafhankelijk. Homerische Troje heeft zich ooit aan de Hettieten onderworpen. Griekse stadstaten en Perzië behoorden tot de machtige staten die dit soort onderwerping beoefenden. Republikeins Rome was ook een schepper van vazalstaten, een gewoonte die bleef bestaan toen het het Romeinse Rijk werd. Een van de meer beruchte marionetten van Rome was Herodes de Grote in Judea. Philip van Macedonië controleerde ook verschillende vazalstaten. In China maakte de Yuan-dynastie een poppenstand van de Goryeo-dynastie in Korea. In het middeleeuwse Engeland had de koning minder heersers als marionetten over hun eigen domeinen.
Puppet States uit de 20e en 21e eeuw
Het Ottomaanse rijk beheerste vele marionettenstaten als zijn zijrivier en vazallen. Sommige daarvan waren bufferstaten, namelijk Walachije, de Krim, Transsylvanië en Moldavië. Vazallen waren Servië, Bosnië, Oost-Hongarije en Bulgarije. Polen was een marionettenstaat van 1916 tot 1918 onder de Centrale Bevoegdheden. Duitsland maakte van Litouwen een marionettenstaat in 1918. Finland bevond zich in 1918 onder Rusland. Wit-Rusland in 1918-1919 werd gecontroleerd door Duitsland. Rusland in het begin van de 20e eeuw controleerde vele marionetten rond zijn grenzen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog had Japan veel marionettenstaten onder zijn controle. Twee bekende zijn Mantsjoerije en Binnen-Mongolië. In dezelfde periode in de geschiedenis beheersten Italië en Duitsland ooit Hongarije, Albanië, Vichy Frankrijk en Monaco. In de 21e eeuw controleert Australië het eiland Nauru en Papoea-Nieuw-Guinea.
Leven in een marionettenstaat
Het superieure land dat een marionettenstaat controleert, is meestal verantwoordelijk voor het bouwen van nieuwe infrastructuur in die staat. In sommige gevallen is het economische voordeel er, maar soms werkt de relatie helemaal niet. De levensstandaard van de mensen kan worden verhoogd of onveranderd blijven. Aan de andere kant, wanneer een leger een marionettenstaat bezet, kan het leven in een neerwaartse spiraal terechtkomen en een weerstand oproepen, waardoor een opstandige burgerbevolking ontstaat die zijn vroegere soevereiniteit wil terugnemen. Veel andere factoren spelen ook een rol en bepalen de mate van leven van de bevolking. Twee van deze factoren zijn industrialisatie en autonomie.
Internationale erkenning en preventieve maatregelen
Boutros Boutros Ghali, zesde secretaris-generaal van de Verenigde Naties, merkte in zijn ambtstermijn op dat "als elke etnische, religieuze of linguïstische groep beweerde dat de staat zou zijn, er geen grenzen zouden zijn aan fragmentatie, en dat vrede, veiligheid en economisch welzijn steeds meer zouden worden Moeilijk te bereiken ... "Volgens de Conventie van Montevideo moet een staat een afgebakend territorium, een regering, een permanente bevolking en capaciteit hebben om betrekkingen met andere staten aan te gaan. De Verenigde Naties schetst ook tussen een soevereine staat en een marionettenstaat. Een marionettenstaat wordt niet erkend onder internationaal recht. Daarom moeten internationale organisaties preventieve maatregelen nemen om vrijwillig te reageren in die gevallen waarin poppenstaten ontstaan.
