Wat is de Sahrawi Arabische Democratische Republiek (Westelijke Sahara)?

De Democratische Sahrawi (SADR), ook bekend als de Saharaanse Arabische Democratische Republiek of de Westelijke Sahara, is een zelfverklaarde staat die autoriteit opeist over het betwiste gebied van de Westelijke Sahara, dat tegelijkertijd wordt beweerd en bezet door Marokko. De SADR was aanvankelijk een Spaanse kolonie van 1884 tot 1976, en na de terugtrekking van de Spanjaarden verklaarden de nomadische bewoners de onafhankelijkheid van de republiek en beweerden ze eigenaar te zijn van het land. Ze vochten tegen Marokko en Mauritanië en ondertekenden in 1979 een vreedzame overeenkomst met het Polisario-front, dat was opgericht als een Sahrawi-rebellenbeweging die de Westelijke Sahara wil bevrijden van Marokkaanse controle. Vanaf 2016 werd de SADR erkend door de 85 leden van de Verenigde Naties (VN) waarvan 37 leden hun erkenning hebben ingetrokken. De SADR STELT dat Marokko een bezet gebied is en het grondgebied dat het als bevrijde gebieden inneemt. De VN erkent het niet, maar het wordt volledig erkend door de Afrikaanse Unie (AU). In 1982 trok Marokko zijn lidmaatschap van de AU in protest in en is de enige Afrikaanse staat die geen lid van de Unie is.

Politiek van de Sahrawi Arabische Democratische Republiek

Het kantoor van de president is het hoogste kantoor in het land. De president is verantwoordelijk voor het benoemen van de premier of premier. Brahim Ghali is de zittende president, terwijl Abdelkader Taleb de premier is. De regering bestaat uit een ministerraad onder leiding van de premier, een rechterlijke macht waarvan de leden worden benoemd door de president en het parlement, dat officieel de Sahrawi National Council wordt genoemd. Sinds de oprichting in 1976 is de overheid geëvolueerd van een ad hoc-structuur naar een functionerende overheid. De ministeries worden geleid door ministers en zijn volledig functioneel. De rechterlijke macht is goed ingeburgerd met de rechtbanken, het hof van beroep en het hooggerechtshof. Hoewel het land niet wordt erkend als een democratische staat, heeft het land de doodstraf verboden en in 1999 heeft het een motie van wantrouwen aangenomen die de regering ten val heeft gebracht. In 1999 heeft SADR een grondwet aangenomen die lijkt op de Europese grondwetten. Hoewel de grondwet werd gebruikt om het grondgebied te besturen, werden sommige clausules opgeschort tot volledige onafhankelijkheid werd bereikt. De grondwet erkent de Sahrawi als Afrikanen, Arabieren en moslimmensen.

Verkiezingen en buitenlandse betrekkingen

De Sahrawi in de bevrijde gebieden, evenals vluchtelingenkampen in Algerije, nemen deel aan de democratische verkiezingen van het land. In februari 2008 hield het territorium zijn verkiezingen voor de Sahrawi National Council. In 1991 vond het verwachte referendum voor integratie of onafhankelijkheid van Marokko niet plaats vanwege het verschil in deelname aan de verkiezingen. Het Polisario Front voert de buitenlandse betrekkingen van de SADR en onderhoudt diplomatieke betrekkingen met de internationale organisatie en staat. In 1966 bevestigde de VN het recht van het gebied om zichzelf te besturen en in 1979 erkende het de Polisario als de vertegenwoordiger van de SADR.

Voorgestelde autonomie

In 2003 heeft de VN het Baker-plan geratificeerd. Het plan, gecreëerd door James Baker en voorgelegd aan de toenmalige VN-secretaris-generaal Kofi Annan, stelde een overgangsplan op van vijf jaar waarin de SADR werd vervangen door een autoriteit van de Westelijke Sahara (WSA). De WSA zou een niet-autonome autoriteit zijn onder toezicht van Marokko en er zou een referendum over onafhankelijkheid gehouden worden. Marokko wees het plan af. In 2007 stelde Marokko een autonome entiteit voor die het territorium zou beheersen met een onderhandelde mate van autonomie. Er volgde een patstelling op het voorstel en de VN eisten dat beide partijen een onvoorwaardelijke en wederzijds geaccepteerde oplossing zoeken om een ​​mogelijk territoriaal conflict te voorkomen. Tot op heden wordt het grondgebied nog steeds opgeëist door de SADR en Marokko.