The Microstates of Europe
Wat zijn microstaten?
De microstaten van Europa zijn kleine soevereine staten. De microstaten zijn voornamelijk de zes kleinste staten van het continent, waaronder Andorra, San Marino, Malta, Vaticaanstad, Monaco en Liechtenstein. Alle staten traceren hun oorsprong in het eerste en tweede millennium behalve Liechtenstein dat werd opgericht in de 17e eeuw. Microstaten verschillen van micronaties doordat microstaten kleine onafhankelijke toestanden zijn, terwijl micronaties kleine zelfverklaarde naties zijn die niet worden herkend door de grotere staten. Sommige geleerden hebben gesuggereerd dat Vaticaanstad niet mag worden opgenomen in de lijst van staten, omdat het niet voldoet aan de traditionele vereiste voor een staat.
Algemene geografie van de Europese microstaten
De microstaten zijn minder dan 200 vierkante mijlen en de grootste is Andorra met een oppervlakte van 181 vierkante mijlen terwijl het Vaticaan de kleinste is met een oppervlakte van 0, 2 vierkante mijl. De meeste van deze staten missen natuurlijke hulpbronnen en bevinden zich op plaatsen die aantrekkelijk zijn voor andere grotere staten. Ze delen grenzen met enkele van de grotere staten in Europa, waaronder Frankrijk (Monaco), Zwitserland en Australië (Liechtenstein), en Italië (Vaticaanstad).
Economieën en relatie met de EU
De Europese microstaten zijn klein van omvang, hebben een beperkte populatie en hebben beperkte middelen voor hun groei. Als gevolg hiervan zijn de meeste microstaten niet in staat om hun economische groei te ondersteunen. Geen van de microstaten heeft een luchthaven; ze hebben alleen een helihaven. Ze zijn daarom afhankelijk van de grotere staat voor overleven en economische groei. Ze hebben ook een speciaal economisch beleid aangenomen met lage belastingen en minimale beperkingen op externe investeringen. Sommige van de microstaten zijn handelsovereenkomsten en een douane-unie aangegaan met de grotere buurlanden om hun economie te stimuleren. Monaco zit bijvoorbeeld in een douane-unie met Italië en Liechtenstein met Zwitserland.
Alle microstaten hebben een vorm van relatie met de Europese Unie met Malta als het enige volledige lid. Alle microstaten behalve Liechtenstein zijn een monetaire overeenkomst aangegaan met de Europese Unie. Door de overeenkomst hebben ze toestemming gekregen om euromunten uit te geven. Andorra, Monaco en San Marino overwegen hun betrekkingen met de EU te verdiepen. Ze nemen ook deel aan de Europese Economische Ruimte, waardoor het vrije verkeer van goederen en personen binnen het blok mogelijk wordt.
Toekomst van de Europese Microstates
De microstaten van Europa hebben eeuwenlang het vermogen om te overleven getoond. Hun politieke vaardigheden, aanpassingsvermogen en puur geluk hebben hen in staat gesteld om te navigeren door de eindeloze politieke wisselvalligheden van Europa. In de toekomst zullen ze echter waarschijnlijk voor grote uitdagingen staan. De druk van de EU en de VS op een transparanter financieel stelsel vormt een bedreiging voor hun economisch model. Ten tweede vormt de crisis in Europa ook een bedreiging voor de toekomst van de eurozone, een valutagebied waar de meeste microstaten aan deelnemen, maar waarover geen inspraak bestaat. Aangezien zij geen formele leden van de eurozone zijn, zullen spanningen met betrekking tot bankliquiditeit grote gevolgen hebben voor hun banken, aangezien zij niet op de Centrale Bank van Europa kunnen rekenen als laatste geldschieter.
