Hoe vormen ijsbergen?

Omschrijving

IJsbergen of 'ijsbergen' zijn grote stukken zoetwaterijs die drijven in het open water, afkomstig van gebroken delen van continentale ijsplateaus of gletsjers. IJsbergen kunnen worden waargenomen in de open oceaan of in de buurt van de kust. Interessant is dat alleen het topje van de ijsberg zichtbaar is boven water, terwijl bijna 90% ervan onder water ligt. De hoogte van ijsbergen varieert van 3, 3 tot 250 voet boven zeeniveau, en ze wegen bijna 200.000 metrische tonnen. De kerntemperatuur van deze ijsbergen kan zo laag zijn als -20 graden Celsius. De grootste ijsberg in de NorthAtlantic was ongeveer de hoogte van een gebouw met 55 verdiepingen.

Waar zijn ijsbergen gevonden?

Een groot aantal ijsbergen is afkomstig van gletsjers en ijsplaten in Groenland en Antarctica. De wateren rond Scott Island of Antarctica herbergt een aanzienlijk aantal ijsbergen. Enkele van de grootste ijsbergen op de lijst zoals B15 zijn afkomstig van de Ross Ice Shelf. De grootste die tot op heden werd geregistreerd, was de ijsberg in de Antarctische pool met een oppervlakte van ongeveer 12.000 vierkante mijl. Verschillende instanties monitoren dergelijke ijsbergen om verlies van eigendommen of het leven te voorkomen.

Formatieproces

Antarctica en Groenland ervaren extreem koude temperaturen gedurende het hele jaar. Als gevolg hiervan zijn grote delen van het landschap op deze plaatsen bedekt met permafrost in de vorm van gletsjers en ijsplaten. Deze gletsjers en ijsplateaus dragen meerdere lagen ijs en sneeuw. Bij overbelasting neigen delen van randen af ​​te breken en in de vorm van ijsbergen de zee of de oceaan in te drijven. Interessant is dat het water afkomstig van deze ijsbergen wordt beschouwd als een van de puurste vormen van water.

Gevaren voor zeeschepen

Vanwege de "top van de ijsberg" -theorie vormen ijsbergen een grote bron van zorg en gevaar voor zeeschepen. Omdat een groot deel van de ijsberg niet zichtbaar is en ondergedompeld is in water, interpreteert de bemanning de ware grootte van de ijsmassa vaak verkeerd. Deze zeevaartschepen worden 's nachts groter in gevaar wanneer ijsbergen vanaf een afstand niet duidelijk zichtbaar zijn. De beroemde RMS Titanic schipbreuk werd ook veroorzaakt door een ijsberg voor de kust van Newfoundland in de Noord-Atlantische Oceaan. Verschillende maatregelen, zoals het regelmatig monitoren van ijsbergen door helikopters en het uitzenden van de waarschuwingen om de kapitein van de schepen bewust te maken, het gebruik van explosieven, slepen en waterkanonnen, worden door de autoriteiten genomen om de schepen te beschermen. Radar- en GPS-technologie spelen ook een belangrijke rol bij het opsporen van de ijsbergen. Drijvende boeien uitgerust met sensoren en satellietbeelden helpen ook om ijsbergen van tevoren te lokaliseren.

IJsbergen en klimaatverandering

De opwarming van de aarde en de daaruit voortvloeiende klimaatverandering spelen een belangrijke rol bij het ontstaan ​​en smelten van ijsbergen. Het aantal ijsbergen in de oceaan en zeeën van de wereld neemt toe met toenemende temperatuur. De levensduur van een ijsberg neemt echter af bij stijgende temperaturen. Omdat het smeltwater van de ijsberg kouder en minder zout is dan het omringende zeewater, mengen de twee soorten water niet volledig, wat resulteert in een enigszins verhoogde zeespiegel. De ijsbergen in de oceaan bij continentale schappen dienen ook als belangrijke jacht- en rustplaatsen van soorten zoals ijsberen. Het smelten van ijsbergen betekent dat de beren nu op grotere afstanden de oceaan in moeten zwemmen op jacht naar jachtgebieden, waardoor de dieren een aanzienlijke hoeveelheid stress krijgen.