Etnische groepen en nationaliteiten in Japan

Yamato Japans

De Yamato-Japanners zijn de dominante groep in Japan, die het leeuwendeel van de Japanse bevolking uitmaken. In feite identificeert ongeveer 98% van de inwoners van het land zich als Yamato. De term Yamato-japans werd echter pas in de late jaren 1800 gebruikt, zodat de mensen op het vasteland van Japan zouden worden onderscheiden van de andere etnische groepen die in het rijk van Japan werden opgenomen. De Yamato-dynastie, heeft het keizerlijke huis van Japan gerund sinds het werd gesticht in 660 voor Christus door keizer Jimmu, die leefde van 711 voor Christus tot 585 voor Christus volgens de traditie. De Yamato-Japanners hebben elke grote dynastie, elk koninkrijk en elke periode in de Japanse geschiedenis geregeerd en zijn de typische groep waar men aan denkt als je aan Japan en zijn mensen denkt.

Ryukyuan Japans

De Ryukyuan-Japanners zijn inheems in de Ryukyu-eilandenketen die zich uitstrekt van het Japanse eiland Kyushu tot aan Taiwan (Formosa). Vanaf 1371 werden de Ryukyu-eilanden een belangrijke handelsbemiddelaar tussen China en Japan. In de vroege jaren 1600 viel het Satsuma-gebied het Ryukyuan-koninkrijk binnen en nam het over als een nominale staat om de voordelen van handel met China te behouden, maar later tijdens de Meiji-periode (1868-1912) werd het Ryukyu-koninkrijk afgeschaft en het gebied volledig opgenomen naar Japan. Sinds de Tweede Wereldoorlog eindigde de Verenigde Staten met een militaire aanwezigheid in Okinawa, waardoor Ryukyuan-Japanners in Okinawa de Japanse regering kwalijk hebben genomen omdat ze erg anti-militair zijn en het gevoel hebben dat ze een onredelijk deel van de last dragen als het komt om de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Japan te huisvesten. De Ryukyuan-Japanners hebben verschillende erkende subgroepen en hun unieke taal vormt een van de twee takken van de Japonic-taalfamilie.

Chinese

Men denkt dat de eerste etnische Chinese immigranten ongeveer 2.300 jaar geleden voor het eerst naar Japan zijn gekomen vanuit zowel China als het schiereiland Koreaan. De eerste bekende Chinese bezoeker van Japan was Hui Shen, een boeddhistische missionaris die Japan bezocht in 499 AD, zoals later in het boek Liang Shu wordt beschreven iets meer dan een eeuw later. Tijdens de Sanzan-periode (1314-1429) in Okinawa was het bekend dat Chinese mensen naar het land waren geëmigreerd op uitnodiging van de Ryukuyuan-koningen om als koninklijke adviseurs te dienen. Tijdens de Meiji-periode en de Taisho-periode (1912-26) kwamen veel Chinese studenten naar Japan, meestal woonachtig in Tokio, om aan universiteiten te studeren omdat Japan een goedkopere en dichter bij hen liggende optie was dan Europa of Amerika. Na het einde van de Chinese Burgeroorlog (1927-50) was er enige immigratie uit China en Taiwan door Chinezen naar Japan door Chinezen die de Republiek China hadden gesteund. Er zijn ook enkele Chinezen uit de Volksrepubliek China geweest, omdat de Communistische Partij de afgelopen decennia meer vrijheid heeft toegestaan aan burgers om zich te verplaatsen en te reizen. Tegenwoordig wonen de meeste Chinezen in de grote steden van Japan en zijn er vijf Chinese scholen in Japan, evenals Chinese kranten.

Koreanen

In 1910 annexeerde het Japanse rijk het Koreaanse rijk en kort daarna begon een Koreaanse migratie naar Japan. Een groot aantal Koreanen werd tijdens de Tweede Wereldoorlog ingelijfd in het Japanse leger en sommigen bleven na de oorlog in Japan. Deze Koreanen worden Zainichi Koreanen genoemd in Japan en zij verwijzen naar de meeste Koreanen die momenteel in Japan zijn en die hun afkomst naspeuren tot wanneer Koreanen naar Japan kwamen toen Korea van 1910 tot 1945 onder Japans bestuur was. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog ongeveer zeventig procent van de Koreaanse bevolking van Japan ging terug naar Korea, hoewel een nieuwe golf van migranten naar Korea kwam na de Jeju-opstand (1948-49) en de verwoesting van de Koreaanse oorlog in de jaren vijftig. Na de Tweede Wereldoorlog raakten de Koreanen in Japan verdeeld tussen de Mindan, zij die Zuid-Korea steunden, en de Chongryon, zij die Noord-Korea steunden. Sinds de jaren 1970 is het aantal Koreanen die Chongryon zijn afgenomen en momenteel is ongeveer 65% van de Koreanen in Japan Mindan. Een belangrijk probleem voor Koreanen in Japan was het Vredesverdrag van San Francisco uit 1952, waarmee de bezetting van Japan door de geallieerden werd beëindigd. Dit zorgde ervoor dat Zainichi Koreanen hun Japanse nationaliteit verloren, omdat Japan zijn territoriale claims op Korea moest opgeven. Deze zorgden ervoor dat Zainichi Koreanen geen overheidssteun of verzekering konden ontvangen en hen tot 1965 konden laten discrimineren toen Japan en Zuid-Korea het Verdrag inzake basisbetrekkingen tussen Japan en de Republiek Korea ondertekenden, dat onder andere Zainichi Koreans status als Speciale permanente bewoners. Momenteel is assimilatie een probleem, omdat slechts ongeveer 1% van de Zainichi Koreanen die in Japan wonen, door naturalisatie gaat om burgers te worden, aangezien Koreaanse identiteit tussen zowel de Mindan als Chongryon Koreaanse etnische identiteit met nationaliteit verbindt.

Latijns Amerikanen

Het grootste deel van de Latijns-Amerikaanse bevolking van Japan komt uit Brazilië, Peru of Colombia. In de jaren tachtig waren Brazilianen, van wie er velen van Japanse afkomst waren, met Brazilië met de grootste populatie Japans buiten Japan, en begonnen naar Japan te komen als contractarbeiders sinds Brazilië te midden van enorme politieke en economische problemen was in die tijd. In 1990 veranderde de Japanse regering hun immigratiebeleid zodat alleen mensen die op zijn minst de derde generatie van de nakomelingen waren naar Japan konden komen vanwege problemen met illegale immigranten. Dit veroorzaakte nog meer immigratie van Brazilië naar Japan en ook immigratie vanuit Peru en Colombia. Japanse Latijns-Amerikanen hebben met discriminatie te maken gehad door het feit dat de meesten van hen geen Japans handelen of een Japanse identiteit hebben. Terwijl Latijns-Amerikaanse Japanners overwegend katholiek zijn, hebben ze niet veel interactie met de kleine inheemse katholieke bevolking van Japan, omdat verschillen in religieuze traditie, cultuur en taal het moeilijk maken om te integreren in de lokale katholieke gemeenschap.

Filippino

De moderne geschiedenis van Filippino's in Japan begint echt met de Japanse bezetting van Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen veel Filippijnse studenten naar Japan waren gegaan om te studeren aan Japanse universiteiten in een poging om hen te heroriënteren naar ondersteuning van Japan en niet naar het Verenigd Koninkrijk Staten. De meeste mensen van de Filippino's in Japan verblijven er slechts een paar jaar als buitenlandse arbeiders, terwijl ze het geld sturen dat ze terug naar hun families in de Filippijnen hebben gemaakt. In 2014 kondigde Japan aan dat de visumvereisten zouden worden versoepeld voor mensen uit de Filippijnen, maar ook uit India, Indonesië en Vietnam, die Japan willen bezoeken.

ainu

De Ainu zijn een groep van inheemse Japanse mensen geconcentreerd op het Japanse eiland Hokkaido, de omstreden Koerilen-eilanden en het Russische eiland Sakhalin. De Ainu maakten actief contact met de Japanners in de jaren 1200 en door de Muromachi-periode (1336-1573) kwamen geschillen tussen de twee groepen in oorlog tegen de door Ainu geleide Koshamain's Revolt in 1456. Tijdens de Edo-periode (1601-1868) de Ainu ervaren verhoogde handel met de Japanners en ook last van pokken en andere ziekten. Gedurende deze periode was er meer wederzijds begrip tussen de twee partijen, hoewel er twee grootschalige Ainu-led-opstanden waren, Shakushain's Revolt (1169-72) en de Menashi-Koenashir-veldslag in 1789. In 1869 namen de Japanners Hokkaido op in Japan en verbood Ainu taal en nam Ainu land. In 1899 bestempelde de regering van Japan de Ainu als voormalige aborigines en gaf ze automatisch Japans burgerschap, in de hoop de Ainu volledig te integreren. In 2008 keurde het Japanse dieet een resolutie goed die de regering accepteerde dat de Ainu werd gediscrimineerd en officieel als een inheemse groep zou worden erkend.