De stille revolutie van Quebec, Canada
Het socio-economische landschap van Quebec onderging een grote revisie in het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog, wat leidde tot een separatistische beweging in de Canadese provincie. De Quiet Revolution verwijst naar de sociale, economische en politieke veranderingen die zich vanaf 1960 door Quebec voltrokken. Tegen het einde van de revolutie was het een sterk verstedelijkte, geïndustrialiseerde en seculiere Quebec.
Achtergrond van de revolutie
Vóór de revolutie werd Quebec gekenmerkt door sociaal conservatisme en isolement onder het Duplessis-regime, een term bedacht door de toenmalige premier Maurice Duplessis. De provincie werd sterk tegenovergesteld aan de rest van Canada door hedendaagse waarden te verwerpen in plaats van traditionalisme. De meer agrarische provincie Quebec was vervolgens achtergebleven bij de rest van het snel industrialiserende Canada. Quebec had een hoog armoedepercentage en lage onderwijsstandaarden dan de rest van Canada, en dit leidde tot hun gebrek aan vertegenwoordiging in leidinggevende rangen in de bedrijven in de provincie.
Socio-economisch landschap in Canada na de Tweede Wereldoorlog
Hulpbronnen in de provincie waren jarenlang ontwikkeld door buitenlandse investeerders, van wie de meesten Engelssprekenden waren. De Franse Canadezen die in Quebec woonden, waren gedwongen een tweede rol te spelen in economische en sociale aangelegenheden. De bevolking van Quebec ontwikkelde een hoog niveau van nationalisme en streefde naar gelijkheid en respect van de rest van Canada. Het opgekropte verlangen naar hervormingen zette de stille revolutie in gang.
Kerncijfers in de separatistische beweging
In de zoektocht naar gelijke rechten voor de bevolking van Quebec ontstond een beweging die Quebec's onafhankelijkheid van Canada zocht. De beweging werd gevoed door economische nadelen ervaren door Franse Canadezen. De beweging won terrein in 1968 met de vorming van de Parti Québécois door René Lévesque. Deze partij gebruikte concessie als middel om haar onafhankelijkheidsvereisten door te geven, in tegenstelling tot de vorige gewelddadige organisaties zoals het Front De Libération Du Québec in 1963 en L'Armée de Libération de Quebec. Levesque was de ultieme separatistische figuur en leidde Quebec separatisten op de zoektocht om politieke macht van Canada te verwerven.
De rol van een verschuiving in religieuze waarden
De katholieke kerk en haar deugden hadden gedijen in Quebec tijdens het Duplessis-regime, vooral in gezondheids- en onderwijsaangelegenheden. Aan het begin van de revolutie was er een golf van secularisme in de samenleving van Quebec, die eerder verankerd was in christelijke waarden. Radicale uitzichten begonnen wortel te schieten in Quebec. Het huwelijk werd gezien als een optie die je wel of niet kunt nemen, en seks als middel om te recreëren en niet alleen voor de voortplanting kreeg meer acceptatie. De status van vrouwen in Quebec was eerder niet als politiek of sociaal significant beschouwd en velen hadden ervoor gekozen om zich aan te sluiten bij religieuze ordes om deel te nemen aan onderwijs- en ziekenhuisdiensten die door de katholieke kerk werden aangeboden. Aan het begin van de revolutie kozen veel vrouwen echter voor religieuze levens om deel te nemen aan de snel industrialiserende Quebec.
Sociale en economische hervormingen
Sociale en economische hervormingen werden voor het eerst verdedigd door de regering geleid door de liberale Jean Lesage vanaf 1960. Enkele van de meest opvallende hervormingen werden gedaan in de onderwijssector. Een ministerie van onderwijs werd opgericht in 1964, dat het curriculum heeft herzien om een geschoolde beroepsbevolking te produceren. Het schoolsysteem dat eerder werd gerund door de katholieke kerk, werd geherstructureerd om studenten te onderwijzen in disciplines zoals techniek, business en wetenschap. De regering nationaliseerde waterkrachtcentrales en integreerde deze onder Hydro-Quebec. Lesage vestigde de ministeries van federaal-provinciale zaken en culturele zaken en creëerde ook de Quebec pensioenregeling. Hij richtte ook de General Investment Corporation en een openbaar ziekenhuisnetwerk op. De stemgerechtigde leeftijd werd teruggebracht tot 18 jaar en vrouwen kregen meer rechten dan voorheen. Modernisering inspanningen verbeterde infrastructuren zoals hydro-elektrische dammen en snelwegen. Met de modernisering en industrialisatie van Quebec kwam de teloorgang van de katholieke kerk. De zeden werden geliberaliseerd, de westerse cultuur zoals nieuwe muziekvormen werd omarmd en de jongeren begonnen zich vrij uit te drukken. Een nieuw ras van Frans-Canadese kunstenaars begon op te komen in literatuur en muziek en herdefinieerde Quebec's cultuur.
Ga voor onafhankelijkheid van Canada
Een hernieuwd gevoel voor nationalisme in de Quebecse samenleving in de jaren zestig creëerde de ideale omstandigheden voor een separatistische beweging. Sommige inwoners van Quebec werden zich meer bewust van de bestaande etnische discriminatie en eisten autonomie van Canada. De beweging was bijzonder agressief op het gebied van taal en economische macht. De separatisten zochten de erkenning van het Frans als een nationale taal en een betere levensstandaard voor de Quebecse samenleving. Een deel van separatisten nam zijn toevlucht tot het gebruik van geweld door bombardementen en overvallen. Rene Levesque was aan het roer van de onafhankelijkheidsbeweging en zijn partij, de Parti Quebecois, won provinciale verkiezingen in 1976. De partij leidde Quebec op twee referenda om onafhankelijkheid te bereiken, maar was niet succesvol in beide.
De erfenis van de stille revolutie
De stille revolutie is vooral belangrijk voor de opening van Quebec in de wereld. De revolutie herdefinieerde Quebec's cultuur zoals deze vandaag wordt aanvaard en bevorderde de opkomst van de Franse middenklasse. Hoewel de economische hervormingen vertraagden met de recessie in de jaren tachtig, is de impact van de revolutie vandaag nog steeds zichtbaar. De revolutie is echter bekritiseerd vanwege de schuldenlast die de provincie tot nu toe heeft opgelopen.
